• تزریق لیدوکائین و پریلوکائین با بهره گرفتن از سوزن نازک در سطح لایه های زیر پوستی(۱۷)

• پچ موضعی دیکلوفناک(۱۶)

ب: روش های غیر دارویی

• • انحراف فکر معمول ترین متد استفاده شده برای رویه های دردناک با مدت زمان کوتاه است( انحراف فکر شامل درگیر کردن کودک در انواع وسیعی از فعالیت هایی است که به او کمک می کند تا توجه خود را به چیزی غیر از درد و اضطراب متمرکز کند(۱۸)

• باد کردن بالون

• حباب سازی(۱۸)

• بازی های ویدیویی دستی

• گوش دادن به آهنگ

• لمس کردن(۱۵)

روش های فراوانی برای دسترسی به عروق در موقعیت های اورژانس و غیر اورژانس وجود دارد که روش­های مورد استفاده برای بهبود دسترسی به عروق در موقعیت های معمول و اورژانس شامل موارد زیر است:

• گرمای موضعی: حجم گردش خون پوست ۵٪ - ۷٪ از حجم بازده خون قلب را تشکیل می دهد که در شرایط استرس به ۵۰٪ - ۷۰٪ افزایش می یابد . گرما باعث اثراتی مشابه آن می شود. دمای مطلوب برای رسیدن به راحتی پوستی ۳۹ – ۴۲ درجه است(۶).

• استفاده از نیتروگلیسرین موضعی: در این روش پماد به اندازه ۱ اینچ در محل مالیده شده و درعرض ۳ دقیقه بعد با بهره گرفتن از گاز آغشته به الکل پاک می شود. این روش در افرادی که کاهش فشار خون داشتند ، بدون اینکه باعث بدتر شدن کاهش فشار خون انها شده باشد، موفق امیز بوده است (۶).

• ترانس ایلومینیشن

• راهنمائی از طریق اولتراسوند

• استفاده از عروق مرکزی

• انفوزیون داخل استخوانی (۴ ،۱۹)

• استفاده از نیروی ثقل زمین : تغییر وضعیت یک اندام می تواند باعث تغییر حجم وریدهای آن اندام شود، بنابراین پائین نگه داشتن عضو می تواند باعث افزایش حجم خون و بدنبال آن افزایش اندازه رگ گردد(۶)

• باز و بسته کردن مچ دست: این کار باعث افزایش بازگشت وریدی شده و باعث افزایش حجم خون در اندام فوقانی می شود(۶)

• زدن ضربه بر روی یک ورید سطحی: مکانیسم ان ناشناخته است ولی به نظر می رسد که این اقدام به دلیل آزاد شدن میانجی های شیمیائی مثل اکسید نیترو از دیواره اندوتلیوم ورید های دست باشد(۶)

• غوطه ور کردن اندام فوقانی در آب گرم برای چند دقیقه(۵)

• بکار بردن گرما با بهره گرفتن از یک دستکش گرمائی و استفاده از میکرو ویو چند دقیقه قبل ازجاگذاری کاتتر وریدی. درجه حرارت ۳۹ تا ۴۲ درجه سانتیگراد انبساط عروقی مطلوبی ایجاد می کند(۵).

• استفاده از بانداژ الاستیک: از این روش سالها استفاده می شده است. در این روش بانداژ با فشار۳۰۰-۲۰۰ میلی متر جیوه در بالای ناحیه ای که برایجاگذاری کاتتر وریدی در نظر گرفته شده است ، بسته شده است. در مواردی که بیمار در شوک است نیز از این روش استفاده می شود(۶)

• وسیله منبسط کننده ورید : این وسیله با طول تقریبی ۲۳ اینچ بر روی اندام فوقانی بسته می شود این وسیله با ایجاد خلاء باعث بوجود امدن مکش در ناحیه می شود و این مکش ایجاد شده، باعث انبساط عروق می شود . مکش استفاده شده حدود۱۰۰ میلی متر جیوه بوده است(۶).

• استفاده از عروق جانبی: با انفوزیون سرم کرستالوئید گرم در عروق جانبی و کوچک باعث انبساط عروق بزرگ می شدند(۶) .

• مانور والسالوا: بااستفاده از این مانور برای مدت ۳۰ ثانیه، باعث افزایش خون داخل ورید شده که بدنبال آن قطر ورید ژوگولار خارجی افزایش می یابد(۶).

با توجه به اینکه این اقدام یک فرایند تهاجمی است با عوارض و مشکلاتی همراه خواهد بود این عوارض و مشکلات ناشی از جاگذاری کاتتر وریدی را می توان در شکلهای متفاوت بررسی کرد :

• فلبیت شایعترین و عفونت خطرناک ترین عارضه در محل جاگذاری کاتتر وریدی است(۲۰). فلبیتناشیازکاتترهای وریدمحیطیبایدمهمتلقیشودچراکهمی­تواندنشان دهندهکلونیزاسیونباکتری هاباشدکهخودبهعفونت جریانخونمنجرمیشودودرنهایتمیتواندموجب افزایشطولمدتبستریوهزینهدرمانی،ازدستدادن خطوریدیوبعضیمواقعحتیمرگبیمارشود(۳).

فلبیت یک وضعیت التهابی است که معمولا با نشانه قرمزی، همراه با یک ورید طنابی شده دردناک مشخص می شود. ممکن است چند روز تا چند هفته ادامه داشته باشد که علائم آن شامل: تب، قرمزی، التهاب، درد تیرکشنده و ورم در ناحیه تزریق می باشد. انجمن پرستاری امریکا شیوع قابل قبول فلبیت را ۵ درصد یا کمتر ذکر می کند این در حالی است که مطالعات انجام شده از سال ۱۹۶۶ تا سال ۲۰۰۱ شیوع کلی فلبیت را ۲۵ تا ۳۵ درصد گزارش می کند(۲۰). شیوع عوارض ناشی از تزریقات وریدی در کشور ما بیش از سایر نقاط دنیاست و بیشترین زمان رخداد فلبیت در بیمارستان های شهر تهران ۲۴ تا ۴۸ ساعت بعد از جایگذاری کاتتر بوده است(۲۰).
عواملمتعددیدربروزفلبیتسهیممیباشند کهمهمترینآنهاشاملطولمدتاستفاده،محل جایگزاری ، جنس، قطرکاتترونوعمحلولداخلوریدی، میباشند مدت زمان جایگذاری کاتتر وریدی در شدت فلبیت از اهمیت بالایی برخوردار است به دلایلی همچون درد و عفونت و … زمان تعویض آنژیوکت زودتر از زمان معمول (۹۶ ساعت) اتفاق می افتد(۲۰ ،۲۱). مطالعات نشان داده است که اگر وسیله تزریقی کمتر از ۲۴ ساعت در ورید باقی بماند شیوع فلبیت ۹/۰ درصد و بیش از ۲۴ ساعت ۳۷ درصد و بیش از ۷۲ ساعت ۵۰ درصد می شود(۲۰، ۲۲،۲۳). جدول ۱-۲ مقیاسی برای ارزیابی محل جایگذاری کاتتر های محیطی از لحاظ فلبیت می باشد(۱۱).

جدول ۱-۲:جدول مقیاس فلبیت

مقیاس فلبیت

درجه
معیار بالینی