۱۹۱۹–۳۹. New York: Oxford University Press, p. 160. ↑

7. 7. -Bretton Woods System ↑

7. 7. -European Payments Union(EPU) ↑

7. 7. -Gold Pool ↑

7. 7. - Cooper, R. N. (2005a). “Almost a century of central bank Cooperation.” Paper presented at the Fourth BIS Annual Conference: Past and Future of Central Bank Cooperation. Basel: BIS, June 27–۲۹٫ ↑

7. 7. -G 10 ↑

7. 7. -The G10 Basel Committee on Banking Supervision ↑

7. 7. -The 1988 Basel Capital Accord, ↑

7. 7. -Basel II ↑

7. 7. -De Jure ↑

7. 7. -De Facto ↑

7. 7. -Soft Law ↑

7. 7. -Alexader,K. ↑

7. 7. - Legalization ↑

7. 7. - No Law ↑

7. 7. - Hard Law ↑

7. 7. - Minimum Harmonization ↑

7. 7. - Woolcock,S. ↑

7. 7. - Constructive Ambiguity ↑

7. 7. -Basel Club ↑

7. 7. -The European Central Bank (ECB) ↑

7. 7. Capie, Forrest,’’ The Great RecessionThe Bank of England: 1950s to 1979’’, Cambridge University Press,2010, p625. ↑

۲۸٫                The Great Recession

↑

29. 29. 29. وقوع بحران پولی در شرق آسیا در دهه ۹۰ ،عدم تطابق میان پول در گردش با سررسید بدهی های بانکی، وابستگی عمده منابع اعتباری اشخاص حقوق خصوصی به بانک های مرکزی،نوسانات گردش مالی بین المللی به ویژه به دلیل حضور گسترده سرمایه گذاران بیگانه در بازارهای مالی کشورهای شرقی در سایه عدم پیش بینی یک نظام همکاری بین المللی بین بانک مرکزی منجر شد تا بانک ژاپن پیشنهاد برقراری اجلاس هیئت مدیره بانک های مرکزی شرق آسیا و اقیانوس آرام را که رسما در سال۱۹۹۱ با عضویت۱۱ اقتصاد آسیای شرقی و اقیانوس آرام تشکیل شد بدهد. این اجلاس از سال ۱۹۹۶ خود متشکل از سه اجلاس روسای بانک های مرکزی،معاونین بانک های مرکزی و اجلاس گروه های کاری می باشد.چند گروه کاری از جمله گروه کاری راجع به سیستم های پرداخت و تسویه بین المللی که واجد یک کتاب قرمز به مانند بانک تسویه های بین المللی است و نیز گروه کاری راجع به بازارهای مالی که به نظارت بر تاثیر بحران بدهی حاکم بر بانک های مرکزی اروپایی بر بانک های مرکزی کشورهای عضو این اجلاس است می پردازد.همکاری بین المللی بانک های مرکزی در این منطقه در قالب این اجلاس موجب کاهش اثرات نامطلوب بحران مالی اخیر بر دول عضو شد.برای حل این معضل،اجلاس به سازمان کشورهای آسیای شرقی پیشنهاد طرح ضمانت آسیاییکه مبین تشویق اعضاء به گسترش بازارهای ضمانت محلی بود گرفت. در آمریکای لاتین،پیشرفت قابل ملاحظه ای به سمت استقلال بانک های مرکزی برداشته شده که با شیلی در سال ۱۹۸۹ آغاز و به ترتیب کشورهای کلمبیا(۱۹۹۱)،ونزوئلا و آرژانتین(۱۹۹۲)،مکزیک(۱۹۹۴) و پرو و برزیل(۱۹۹۸) را در برگرفت.برای اطلاعات بیشتر ن.ک به :
    
    

    

Cooper, George,’’ The Origin of Financial Crises: Central banks, credit bubbles and the efficient market fallacy’’, Harriman House Limited, 2008,pp126-133.

↑

۳۰٫                Kennedy, Ellen,’’ Germany’s Central Bank,’’, Inter Nationes, 1997,p231.

↑

31. 31. البته تاکنون اقدامات مثبتی از سوی بانک های مرکزی کشورهای جنوب به ویژه در راستای ترویج مبادلات تهاتری میان آنها به وجود آمده است که به چند نمونه از آنها در ذیل اشاره می گردد:

۱-مرکز تهاتری آمریکای مرکزی(۱۹۶۱):ساز و کاری است که به منظور نقل و انتقالات چندجانبه و دوجانبه اعتبارات توسط بانک های مرکزی کشورهای کاستاریکا،السالوادور،گواتمالا،هندوراس و نیکاراگوئه تاسیس شده است و هدف از تاسیس آن تسریع در انتقالات پولی درون منطقه ای و حمایت از بازار مشترک کشورهای آمریکای مرکزی است؛
۲-نظام اعتباری و پرداخت های دوجانبه اتحادیه مبادله آزاد آمریکای لاتین(۱۹۶۵):این موافقت نامه بین کشورهای برزیل،آرژانتین،بولیوی،کلمبیا،شیلی،اکوادور،مکزیک،پاراگوئه،پرو،جمهوری دومنیکن،اروگوئه و ونزوئلا با هدف برقراری نظام تراز منظم پرداخت و توسعه برخی از انواع اعتبارات میان اعضاء صورت می پذیرد؛
۳-مرکز نقل و انتقالات پولی میان کشورهای آفریقای غربی(۱۹۷۵):این موافقت نامه شامل اعضای اتحادیه پولی آفریقای غربی شامل کیپ وردی،گامبیا،غنا،گینه،گینه بیسائو،لیبریا،مالی،موریتانی،نیجر،نیجریه و سیرالئون است.این مرکز یک واحد محاسباتی مشترک برای مبادله بین بانک های مرکزی اعضاء را ایجاد می کند و معاملات بین اعضاء در یک نظام نقل و انتقالی متمرکز با تقسیم تراز معوق به طور متناوب به حساب بدهکار-بستانکار گذاشته می شود.اعتبارات اضافی پیش از انکه به موعد های تصفیه حساب ها روی دهد،ارائه نمی گردد.این نظام در جهت تشویق کاربرد واحدهای پولی محلی مبادله بین منطقه ای است که به وسیله آن صرفه جویی مصرف ارزهای معتبر و تقویت تجارت بین منطقه ای صورت می پذیرد؛
۴-اتحادیه نقل و انتقال پولی آسیایی(۱۹۷۴):این اتحادیه-که تنها اتحادیه چندجانبه ای است که تاکنون ایران نظام تهاتری در بانک های مرکزی را به صورت متقابل مورد پذیرش قرار داده است –به منظوزر مبادله کالا بین کشورهای ایران،بنگلادش،هند،برمه،نپال،پاکستان و سیر لانکا منعقد شد. بر طبق مفاد اساسنامه این اتحادیه،طرفین می توانستند واحدهای پولی ملی خود را در تبادلات ارزی مورد استفاده قرار دهند و به همین ترتیب اعضاء می توانستند در مصرف ارزهای معتبر بین المللی چون دلار صرفه جویی نمایند؛
۵-تسهیلات نقل و انتقال پولی چندجانبه جامعه کاراییب(۱۹۷۷):شامل کشورهای باربادوس ،بلیزو گویان،کمیسون اقتصادی برای آمریکای مرکزی،جامائیکا،ترینیداد و توباگو است و هم چون دیگر ترتیبات تهاتری بین بانک های مرکزی زمینه کاربرد واحدهای پولی ملی برای معاملات تصویب شده را فراهم می آورد؛
۶-مرکز نقل و انتقال پول در آفریقای مرکزی(۱۹۷۹):بین زئیر،دولت های آفریقای مرکزی منعقد شده است که هدف از آن تسهیل نقل و انتقالات پولی چند جانبه است؛
۷-ترتیبات پولی جامعه اقتصادی Great Lakes(1978):که به هدف حمایت از جامعه اقتصادی Great Lakes یعنی سه کشور بروندی،رواندا و زئیر شکل گرفته است.
در کنار این موارد،می توان به چند اقدام چندجانبه در جهت حمایت از تراز پرداخت ها میان بانک های مرکزی کشورهای جنوب اشاره داشت که می توان به مواردی هم چون صندوق تثبیت پولی آفریقای مرکزی،اعراب و آمریکای مرکزی اشاره داشت.برای اطلاعات بیشتر در این زمینه ن.ک به :امینی،همایون،همکاری های مالی جنوب-جنوب،مجله اطلاعات سیاسی-اقتصادی،شماره بیست وششم،ص۶۴٫ ↑