میزان بارش
۱۹/۲۸۲ میلیمتر
۴۴/۳
تبخیر
۳۵۷ میلیمتر
۰۸/۳
ساختار اهمیت اوزان شاخص های شرایط آب و هوایی سکونتگاه های روستایی شهرستان خنداب تداعی کننده خصوصیات آب و هوایی مناطق نیمه خشک است که متغیر بودن اقلیم و تنش های غیر زنده مخصوصا خشکی و سرما از جمله خصوصیات بارز این مناطق بشمار می آیند. یکی از پارامترهای مهم در این ارتباط میزان تبخیر و تعرق در بخش کشاورزی است. تبخیر و تعرق تابعی از شرایط آب و هوایی است و از آنجایی که در مناطق اقلیمی نیمه خشک میزان بارش و رطوبت نسبی هوا کم می باشد لذا، سطح تبخیر و تعرق نیز بالا می رود. در این بین، میزان تبخیر و تعرق در منطقه خنداب با ۳۵۷ میلیمتر در سال رقم بالایی را نشان می دهد و خود را به عنوان عاملی مهم در کنترل چرخه های هیدرولوژی و مدیریت منابع آب معرفی می نماید. متوسط بارندگی در شهرستان خنداب به ۱۹/۲۸۲ میلیمتر در سال می رسد که انعکاسی از ویژگی های اقلیم نیمه خشک بوده و پایین بودن میزان بارش در این منطقه را نشان می دهد. بنابر خصوصیات اقلیمی بیشتر این مقدار از بارش نیز در فصول سرد و غیرزراعی بوده و مورد استفاده کشاورزان نمی باشد. این درحالی است که بنابر ویژگی های مکانی متوسط درجه حرارت سالیانه دما با میانگین ۲۸/۱۳ درجه در حد پایینی است و اگرچه جوانه زدن بذرها و رشد گیاه هان را به تعویق می اندازد ولی در کنترل مطلوب فرایند سوخت و ساز و متابولیسم شیمیایی گیاه موثر واقع می شود. بهترین میزان رطوبت نسبی برای جوانه زدن و رشد گیاه۷۰-۸۰ درصد بوده و در رطوبت کمتر از ۴۰ درصد و بیشتر از ۹۵ درصد جوانه زدن و رشد گیاه متوفق می شود. از این حیث، میزان رطوبت نسبی در شهرستان خنداب در حد نسبتا مطلوبی با میانگین ۰۱/۵۱ درصد می باشد. در مورد رطوبت نسبی باید گفت که جاری بودن رودخانه قره چای و ویژگی های توپوگرافیک منطقه نقش بسزایی را در ایجاد این میزان رطوبت ایفا می کنند. بطورکلی، وجود ۱۸۰ روز بدون یخبندان جهت کشت مطلوب تقریبا تمامی گیاهان زراعی و انجام فعالیت باغبانی لازم می باشد. شهرستان خنداب با میزان ۱۰۹ روز یخبندان از طول فصل رشد مناسبی برخودار است. متوسط ارتفاع ۱۶۵۰ متر از سطح دریا شرایط توپوگرافیک و دمایی مناسبی جهت انجام فعالیت های زراعی و باغبانی فراهم آورده است. سنجش سرعت باد با مقیاس ملایم ۹۲/۶۲ نات گویای مساعد بودن این ویژگی در شهرستان خنداب می باشد و کمترین اثر را در کاهش میزان رطوبت خاک و فرسایش دارد.
۴-۲- ۴- ۴- عوامل زیستی(خسارت زا) و توسعه کشاورزی
بطورکلی، بخش کشاورزی تحت کنترل عناصر زیستی و بیولوژیکی قرار دارد که خدمات و مشکلاتی را برای رشد بهره وری کشاورزی به همراه آورند. در این ارتباط، برای بررسی رابطه منابع زیستی با میزان توسعه کشاورزی سکونتگاه های شهرستان خنداب از آزمون همبستگی اسپیرمن استفاده شد که نتایج آن در جدول زیر آمده است. در این آزمون مقدار p با میزان صفر کمتر از ۰۵/۰ است. به عبارت دیگر رابطه معناداری در سطح خطای ۰۵/۰ بین عوامل زیستی با میزان توسعه کشاورزی سکونتگاه های شهرستان خنداب وجود دارد. مقدار آماره آزمون (۴۹۲/۰) نشان می دهد که ارتباط بین منابع زیستی و میزان توسعه کشاورزی در حد متوسط به پایین ارزیابی می شود.
جدول(۴-۲-۲۳): آزمون همبستگی ارتباط منابع زیستی و میزان توسعه کشاورزی
مولفه
ضریب همبستگی
(اسپیرمن)
معناداری
(۲دامنه)
نوع ارتباط
عوامل زیستی و میزان توسعه کشاورزی
۴۹۲/۰
۰۰۰/۰
مثبت
جدول زیر اهمیت توان اکولوژیکی شاخص های منابع زیستی را در بخش کشاورزی سکونتگاه های روستایی شهرستان خنداب نشان می دهد. وضعیت کلی با میانگین ۲۸/۳ نشان از شرایط نسبتا مناسب عوامل زیستی در بخش کشاورزی سکونتگاه های روستایی شهرستان خنداب دارد.
جدول(۴-۲-۲۴): اهمیت اوزان شاخص های منابع زیستی در کشاورزی
بعد
مولفه
خصوصیات
توان اکولوژیکی
عوامل زیستی
میزان شیوع بیماری های دامی
تب برفکی، بروسلوز یا تب مالت، قلوه نرمی یا آنتروتکسمین، سل
۶۸/۴
میزان آفت زدگی محصولات کشاورزی
