الکترود کربن شیشه در محلول بازی متانول هیچ فعالیت الکتروشیمیایی از خود نشان نمی­‌دهد. شکل (۳-۳) ولتاموگرام چرخه‌ای این الکترود در محلول ۱ مولار اتانول و ۱ مولار هیدروکسید پتاسیم را نشان می­‌دهد. همان­طور که در شکل مشخص است متانول هیچ رفتار الکتروشیمیایی از خود نشان نمی­‌دهد.

شکل۳-۳- ولتاموگرام چرخه‌ای الکترود کربن شیشه‌ای در ۲۰ میلی‌لیتر محلول یک مولار متانول و یک مولار KOH در دمای اتاق با سرعت روبش ۵۰ میلی ولت بر ثانیه.
فصل چهارم
بحث و نتایج
فصل چهارم: بحث و نتایج
۴-۱- کلیات
مشکل اصلی در پیل‌ سوختی متانولی مستقیم، مسمومیت کاتالیزور آندی و پایداری کم آن در فرایند اکسیداسیون است به­همین دلیل استفاده از سوخت­های جایگرین در آند پیل‌های سوختی الکلی مستقیم هنوز هم مورد توجه پژوهشگران قرار دارد. خصوصیتی که این سوخت­ها باید داشته باشند این است که چگالی انرژی حجمی و ولتاژ سل بالایی داشته باشند و از طرفی حدواسط­های تولیدشده در اکسیداسیون آنها موجب مسمومیت کاتالیزور آندی نشوند. بنابراین کاتالیزور پلاتین/کربن که به­‌صورت گسترده در آند پیل سوختی استفاده می­ شود باید هم فعالیت بالایی داشته باشد و هم در اثر محصولات حاصل از واکنش اکسیداسیون سوخت‌­ها، به­راحتی مسموم نشود. در این پروژه کاتالیزور پلاتین/کربن سنتز و فعالیت و پایداری آن در فرایند اکسیداسیون ۲،۱-پروپان‌­دی­‌ال، ۲-پروپانول و متانول در محیط قلیایی با بهره گرفتن از تکنیک‌‌های مختلف الکتروشیمی ارزیابی خواهد شد. تجزیه عنصری و ریخت‌شناسی کاتالیزور سنتزی توسط EDS و SEM مورد مطالعه قرار گرفت. کلیه آزمایشات در سطح الکترود کربن­شیشه انجام گردید. میزان کاتالیزور در سطح این الکترود، برای الکترواکسیداسیون تمام سوخت­‌ها به­ طور یکسان بارگذاری شد.

۴-۲- بررسی ریخت­شناسی و تجزیه عنصری
طیف EDS به منظور تجزیه­ی عنصری کاتالیزور Pt/C در شکل ۴-۱ نشان داده شده است. با توجه به نتایج EDS می­توان مشاهده کرد که کربن­ولکان توانسته است به­عنوان بستر برای نانوذرات پلاتین مورد استفاده قرار گیرد. مطابق EDS مقدار وزنی پلاتین ۶۷_/۹ درصد و کربن ۳۳_/۹۰ درصد وزنی به‌دست آمد.
شکل ۴-۱- طیف EDS از پلاتین/کربن ضمیمه: داده ­های تجزیه عنصری حاصل.
برای بررسی ریخت­شناسی سطح الکترود از تصویربرداری SEM استفاده شد که در این راستا، شکل۴-۲ تصاویر SEM مربوط به الکتروکاتالیزور پلاتین/کربن را در بزرگنمایی­‌های x 1000، x 20000، x 30000 و x50000 نشان می­دهد. همان­طورکه در شکل ۴-۲ دیده می‌شود نانو ذرات پلاتین به­خوبی روی صفحات کربنی پخش شده‌اند
شکل ۴-۲- تصاویر SEM از سطح پلاتین/کربن با بزرگ‌نمایی­های متفاوت.
۴-۳- ولتامتری چرخه­ایPt/C در محلول قلیایی
شکل۴-۳ نمودار ولتامتری چرخه­ای الکترود Pt/C در محلولKOH 1 مولار را نشان می­دهد. در طول روبش رفت ۲ پیک مشاهده می­ شود که به­ دلیل فرایند­های الکتروشیمیایی مختلف در سطح الکترود اتفاق می‌افتند. پیک I در محدوده پتانسیل بین ۹/۰- تا ۷/۰- ولت به­ دلیل اکسیداسیون هیدروژن جذب شده روی سطح می­باشد. واکنش انجام شده به­ صورت زیر می­باشد:
Pt-H + OH^- → Pt + H₂O + e^- (۱-۳)
پیک II نیز که در بالاتر از ۴/۰ ولت اتفاق می‌افتد مربوط به­تشکیل لایه پلاتین­اکساید روی سطح الکتروکاتالیزور است. مکانیسمی که گزارش شده است به­ صورت زیر است:
Pt-OH^- ↔ Pt-OH_ads + e^- (۲-۳)
Pt-OH_ads ↔ Pt-O + H₂O + e^- (۳-۳)
Pt-OH_ads + Pt-OH_ads → Pt-O + H₂O (۴-۳)
پیک III نیز که در حدود پتانسیل ۴/۰- ولت اتفاق می­افتد می ­تواند مربوط به کاهش پلاتین­اکساید در طول روبش کاتدی باشد [۴۹-۵۰]:
Pt-O + H₂O +2e^-→ Pt + 2OH^- (۵-۳)
شکل ۴-۳- نمودار ولتامتری چرخه­ای الکترود Pt/C در محلولKOH 1 مولار با سرعت روبش ۵۰ میلی ولت بر ثانیه.
۴-۴- بررسی فعالیت و پایداری کاتالیزور Pt/Cدر محلول بازی متانول
برای بررسی فعالیت کاتالیزور Pt/C در اکسیداسیون متانول رفتار الکتروشیمیایی آن در محلول ۱ مولار KOH و ۱ مولار الکل به­وسیله روش‌های ولتامتری چرخه­‌ای، اسپکتروسکوپی امپدانس الکتروشیمیایی و کرونوآمپرومتری مورد بررسی قرار گرفت.
۴-۴-۱- بررسی ولتاموگرام چرخه­ای الکترود Pt/C/GC در محلول بازی متانول
ولتاموگرام چرخه­ای کاتالیزور Pt/C/GC در محلول ۱ مولار متانول و ۱ مولار KOH در محدوده ۹/۰- تا ۲/۰ ولت با سرعت روبش ۵۰ میلی ولت بر ثانیه به­دست آمد. به‌منظور مطالعه پایداری و مقاومت کاتالیزور سنتزی در برابر مسمومیت، ولتاموگرام چرخه­ای در طی ۱۰۰ چرخه به­دست آمد. شکل ۴-۴ ولتاموگرام مربوط به چرخه‌­های اول، پنجم، بیستم، چهلم، شصتم، هشتادم و صدم این الکترود را نشان می­دهد.
پتانسیل اکسیداسیون متانول در شکل از ۹/۰- ولت شروع می‌شود اما چون در ابتدا سرعت واکنش خیلی کند است بنابراین هیچ جریانی مشاهده نمی­ شود، وقتی که پتانسیل به حدود ۵/۰- ولت می­رسد جریان به‌صورت نمایی شروع به افزایش می­ کند. جریان در ۲۶/۰- ولت به یک ماکزیمم می­رسد سپس به­ دلیل محدودیت نفوذ و یا غیر­فعال شدن سطح الکترود (به­عنوان مثال جذب گونه­ های مسموم کننده یا اکسیداسیون فلز) کاهش می­یابد. بررسی دلایل افت جریان بعد از اولین پیک اکسیداسیون یک امر ضروری است. زیرا در کاربرد­های پیل سوختی پتانسیل الکترود باید در یک محدوده قابل کاربرد که معمولا بالاتر از پتانسیل آغازی وپایین­تر از پتانسیل تخریب الکترود است سنجیده شود. این موضوع می ­تواند به­وسیله ارتباط بین جریان پیک و سرعت اسکن تائید شود. اگر منحنی جریان را بر حسب سرعت اسکن در مقیاس لگاریتمی رسم کنیم شیب منحنی رسم شده عامل محدود کننده فرایند را مشخص می­ کند. اگر شیب به‌دست آمده برابر ۵/۰ بود عامل محدود کننده، محدودیت نفوذ و اگر برابر ۱ بود کاهش جریان بدلیل بی‌اثرشدن سطح الکترود می­باشد و اگر هیچکدام از این دو نبود مکانیسم واکنش پیچیده است و تشخیص این موضوع به­آسانی امکان­ پذیر نیست.
در پیک برگشت چون سطح الکترود هنوز به­وسیله اکسید فلزی پوشیده شده است جریانی مشاهده نمی­ شود تا اینکه سطح الکترود فعال شده و یک پیک اکسیداسیون دیگر در ۳۲/۰- ولت مشاهده شود. به­ طور کلی وجود این پیک اکسایشی در روبش برگشت به اکسایش گونه‌های کربنی باقیمانده (CH_XO) تولید شده در طول واکنش اکسایش متانول مربوط است [۵۱].

شکل ۴-۴- ولتاموگرام چرخه­ای کاتالیزور Pt/C در محلول ۱ مولار متانول و ۱ مولار KOH با سرعت روبش ۵۰ میلی ولت بر ثانیه.
همان­طوری­که که در شکل ۴-۴ مشخص است جریان الکترود با مرور زمان و با افزایش تعداد چرخه­ها زیادتر شده و ولتاموگرام چرخه­ای آن رشد می­ کند تا اینکه در چرخه بیستم این مقدار به حداکثر می­رسد دلیل این امر این است که با افزایش تعداد چرخه­‌ها به­تدریج سطح کاتالیزور فعال‌ترمی­‌شود و سایت­‌های فعال بیشتری جهت الکترواکسیداسیون متانول فراهم می­‌شود. در ادامه با افزایش تعداد چرخه‌­ها جریان دچار کاهش شده و تا چرخه صدم پائین می آید. دلیل این امر را می‌توان به تولید حدواسط­های مسموم کننده اکسیژن­دار مانند CO در سطح الکترود نسبت داد که پیوند قوی را با سطح کاتالیزور برقرار کرده و سایت­های واکنش را مسدود می‌کنند و باعث شوند تا اکسایش متانول به­‌راحتی انجام نشود. لذا با گذشت زمان و مسمومیت هر چه بیشتر کاتالیزور و کاهش سایت­های فعال واکنش، میزان جریان حاصل از اکسایش، کاهش می­یابد. متانول در روبش رفت اکسید می‌شود که در اثر اکسایش کامل دی­‌اکسید­کربن و در اثر اکسایش ناقص حد­واسط­‌های مونواکسید­کربن، اسید­فرمیک و فرمالدئید تولید می­‌شوند. شکل (۴-۵) مکانیسم کلی اکسایش متانول را توسط کاتالیست Pt/C نشان می­‌دهد.
شکل ۴-۵- مکانیسم کلی اکسایش متانول توسط کاتالیست Pt/C [51].
۴-۴-۲- بررسی منحنی­‌های EIS و کرونوآمپرومتری الکترود Pt/C/GC در اکسایش متانول
تکنیک EIS و کرونو آمپرومتری به­منظور مطالعه پایداری و مقاومت کاتالیزور قبل و بعد از گرفتن CV مورد بررسی قرار گرفتند. شکل(۴-۶) و (۴-۷) منحنی­‌های نایکوئیست و کرونوآمپرومتری اکسیداسیون متانول روی الکترود Pt/C/GC را در پتانسیل ۴/۰- ولت قبل و بعد از شروع CV نشان می‌دهد. به این منظور الکترود به مدت یک ساعت در محلول ۱ مولار متانول و ۱ مولار KOH قرار داده شد و بعد از رسیدن به حالت پایا، طیف امپدانس آن با دامنه تحریک ۱۰ میلی ولت در محدوده mHz10 تا KHz 1000 بدست آمد. منحنی­‌های کرونوآمپرومتری نیز در پتانسیل ۴/۰- ولت گرفته شد. پس از طی ولتاموگرام چرخه‌ای در ۵۰ چرخه مجددا منحنی­‌های نایکوئیست و کرونوآمپرومتری گرفته شد و این کار بعد از ۱۰۰ چرخه مجددا تکرار گردید. همان­‌طور که در منحنی­‌های EIS مشخص است با افزایش تعداد چرخه‌­ها، یک روند افزایشی در میزان مقاومت انتقال بار مشاهده می­‌شود. به­ طور کلی در نمودار­های امپدانس ثابت زمانی فرکانس­های بالا به­مرحله سریع واکنش در یک فرایند الکترودی و ثابت زمانی فرکانس‌­های پایین به­مرحله کند واکنش مرتبط است. در اینجا برای فرایند­های الکترودی حاضر، ثابت زمانی فرکانس­‌های بالا به هیدروژن‌زدایی متانول و ثابت زمانی فرکانس‌های پایین به حذف اکسایشی مونوکسید­کربن جذب‌شده توسط OH جذب شده بستگی دارند [۵۲]. هرچه قطر منحنی به­دست آمده بزرگتر باشد گویای این است که واکنش هیدروژن­‌زدایی متانول توسط کاتالیزور Pt/C با سرعت کمتری انجام می­‌شود که این سرعت کمتر مربوط به جذب حد­واسط‌های حاصل از هیدروژن­‌زدایی متانول برروی سایت‌های فعال کاتالیزور می­‌باشد که عمل جذب مداوم مولکول­‌های متانول و هیدروژن­‌زدایی آن را مسدود می­‌کند.
شکل ۴-۶- نمودار نایکویست الکترود Pt/C/GCدر محلول ۱ مولار متانول و ۱ مولار KOH در پتانسیل ۴/۰- ولت قبل و بعد از گرفتن CV بعد از ۱۰۰ چرخه با دامنه پتانسیل ۱۰ میلی­ولت.
همان­طور­که در شکل ۴-۶ مشاهده می­‌شود با افزایش چرخه­‌ها، قطر منحنی به سرعت افزایش می­‌یابد که نشان‌دهنده مقاومت انتقال بار برای الکترواکسیداسیون متانول بیشتر شده است. سایت‌های فعال پلاتین در ابتدا با لایه‌ای از مونواکسید­کربن، یکی از حدواسطه­‌های حاصل از هیدروژن­‌زدایی متانول، پوشیده می­‌شود و در چرخه­‌های بالاتر سبب غیر­فعال‌شدن این سایت­‌ها می‌شود. مقایسه نمودارهای امپدانس و منحنی‌­های ولتامتری چرخه­‌ای نشان می‌­دهد که در چرخه­‌های بالاتر سایت‌های فعال سطح کاتالیزور تا حد زیادی به­وسیله مونواکسیدکربن حاصل از هیدروژن‌زدایی متانول اشغال و غیرفعال می‌شوند.
تکنیک دومی که برای مقایسه میزان پایداری الکترود Pt/C/GC در برابر مسمومیت انجام شده، تکنیک کرونوآمپرومتری می­باشد. در این روش پتانسیل الکترود در پتانسیل ۴/۰- ولت نسبت به الکترود Ag/AgCl تنظیم شد و سپس جریان الکترود نسبت به زمان در طول ۱۰۰۰ ثانیه اندازه‌گیری شد. محلول مورد استفاده متانول ۱ مولار و ۱ مولار KOH با حجم کلی ۲۰ میلی‌متر بود. نتایج در شکل (۴-۷) نشان داده شده است. همان­طور­‌که در شکل مشهود است قبل از گرفتن ولتامتری چرخه‌ای کاتالیزور Pt/C در طول ۱۰۰۰ ثانیه جریان بالایی از خود نشان می­‌دهد اما پس از ۱۰۰ چرخه­این جریان افت زیادی می‌کند. نتایجی که در بخش‌های مربوط به ولتاموگرام‌­های چرخه‌ای و امپدانس الکتروشیمیایی نیز به­‌دست آمده این موضوع را تایید می‌کنند که کاتالیزور پلاتین/کربن در اکسیداسیون متانول پایداری پایینی نشان می‌دهد و بعد از ۱۰۰ چرخه به میزان زیادی کارایی خود را از دست می‌دهد. این نتیجه بیانگر این موضوع است که اگرچه در ابتدا الکترود Pt/C/GC رفتار الکتروشیمیایی خوبی از خود به نمایش می‌گذارد ولی با گذشت زمان این رفتار به این دلیل که کاتالیزور Pt/C توانایی مقاومت در برابر عوامل مسمومیت‌زا را ندارد تضعیف شده و لذا جریان به شدت افت می‌کند.
شکل ۴-۷- نمودار کرونوآمپرومتری الکترود Pt/C/GC در محلول ۱ مولار متانول و ۱ مولار KOH
۴-۵- بررسی فعالیت و پایداری کاتالیزور Pt/Cدر محلول قلیایی ۲-پروپانول
برای بررسی فعالیت کاتالیزور Pt/C در اکسیداسیون ۲-پروپانول رفتار الکتروشیمیایی آن در محلول ۱ مولار KOH و ۱ مولار۲-پروپانول مورد مطالعه قرار گرفت.
۴-۵-۱- بررسی ولتاموگرام چرخه‌ای الکترود Pt/C در اکسیداسیون ۲-پروپانول
منحنی اکسیداسیون ۲-پروپانول در محلول ۱ مولار ۲-پروپانول و ۱ مولار KOH با سرعت رویش ۵۰ میلی‌ولت بر ثانیه در محدوده پتانسیل ۹/۰- تا ۲/۰ ولت به­دست آمد (شکل ۴-۸). اکسیداسیون ۲-پروپانول در طول روبش رفت در ۷۵/۰- شروع می‌شود و در پتانسیل ۵/۰- ولت با یک شیب تند رشد می‌کند تا اینکه پیکی با چگالی جریان mA cm^-25/4 در پتانسیل ۳۱/۰- ولت ظاهر می‌شود. کاهش جریان بعد از پیک ماکزیمم مشخصاً مربوط به تشکیل لایه‌های اکسید روی سطح کاتالیزور می‌باشد. در طول روبش برگشت سایت‌های فعال الکترود به­وسیله لایه‌­های اکسید بلوکه می­‌شوند تا اینکه مجددا اکسیداسیون ۲-پروپانول اتفاق بیافتد و در پتانسیل ۴۸/۰- ولت چگالی جریان به mA cm^-22 برسد. رفتار الکترواکسیداسیون ۲-پروپانول در محیط بازی با محیط اسیدی یکسان است و تفاوت آنها در این است که ماکزیمم جریان پیک در محیط بازی متفاوت با محیط اسیدی است و همچنین این‌که در محیط بازی، اکسیداسیون ۲-پروپانول در پتانسیل متفاوتی اتفاق می­‌افتد.
شکل ۴-۸- ولتاموگرام چرخه‌ای الکترود Pt/C/GC در محلول ۱ مولار ۲-پروپانول و ۱ مولار KOH با سرعت روبش ۵۰ میلی‌‌ولت بر ثانیه.
به­منظور مطالعه پایداری کاتالیزور اصلاح شده در برابر مسمومیت، ولتاموگرام‌های چرخه‌ای در طی ۱۰۰ چرخه به­دست آمد و مورد بررسی قرار گرفت. شکل ۴-۹ ولتاموگرام‌های مربوط به چرخه‌های اول، پنجم، بیستم، چهلم، شصتم، هشتادم و صدم این الکترود را نشان می‌دهد. همان‌­طوری‌که می‌توان از نمودار‌ها پی برد جریان الکترود خیلی زود و در چرخه پنجم به حداکثر مقدار خود رسیده و سپس پیک اکسایشی الکترواکسیداسیون ۲-پروپانول بعد از چرخۀ پنجم به یک حالت پایا می­‌رسد و این زمانی است که پلاتین به بالاترین مقدار برگشت­پذیری اکسیدهایش می‌­رسد [۵۳]. در این حالت جریان حاصل تا چرخۀ بیست و پنجم دارای مقدار تقریباً ثابتی است و در چرخه­‌های بالاتر از آن جریان پیک به­تدریج کاهش پیدا می‌­کند. دلیل این امر را می‌توان به تولید حد­واسط­‌های مسموم‌کننده نسبت داد که پیوند قوی را با سطح کاتالیست پلاتین برقرار کرده و سایت‌های واکنش را مسدود می‌­نماید و دیگر اکسایش۲-پروپانول در این سطح به راحتی انجام نمی‌شود. لذا با گذشت زمان و مسمومیت هر چه بیشتر این کاتالیزور و کاهش سایت‌های واکنش، میزان جریان حاصل از اکسایش کاهش پیدا کرده و ولتاموگرام چرخه‌ای آن نزول می‌کند. با مشاهده ولتاموگرام­‌های چرخه‌ای می‌توان به­راحتی پی برد که در اکسایش ۲-پروپانول کاتالیزور پلاتین/کربن تنها با گذشت تعداد کم­چرخه‌­ها، سریعا به یک مقدار ماکزیمم جریان دست پیدا کرده و بعد از چرخه بیستم دست‌خوش انسداد و مسمومیت سایت‌های واکنش شده و تا چرخه صدم دچار افت جریان و افول ولتاموگرام‌های چرخه‌ای می‌شود.
شکل ۴-۹- ولتاموگرام‌های چرخه­ای کاتالیزور Pt/C در محلول ۱ مولار ۲-پروپانول و ۱ مولار KOH با سرعت روبش ۵۰ میلی ولت بر ثانیه در ۱۰۰ چرخه.
۴-۵-۲- بررسی منحنی­‌های نایکوئیست و کرونوآمپرومتری کاتالیزور Pt/C در اکسایش ۲-پروپانول
به­منظور بررسی مقاومت کاتالیزور در برابر حدواسط‌های تولید شده در اکسیداسیون ۲-پروپانول، علاوه بر ولتامتری چرخه‌ای از تکنیک‌های امپدانس و کرونوآمپرومتری نیز استفاده شد. بدین منظور، الکترود به مدت یک ساعت در محلول ۱ مولار ۲-پروپانول و ۱ مولار KOH قرار داده شد و بعد از رسیدن به حالت پایا، طیف امپدانس و کرونوآمپرومتری آن ثبت گردید. سپس منحنی‌های ولتاموگرام چرخه‌ای در ۵۰ چرخه به‌‌دست آمد و مجددا منحنی‌های نایکوئیست و کرونوآمپرومتری ثبت و این کار بعد از ۱۰۰ چرخه مجددا تکرار شد.
شکل۴-۱۰ منحنی‌های نایکوئیست اکسیداسیون ۲-پروپانول را روی الکترود Pt/C/GCدر پتانسیل ۰.۴- ولت قبل و بعد از گرفتن CV طی ۱۰۰ چرخه را نشان می‌دهد. قبل از گرفتن CV نیم­دایره نمودار نایکوئیست کوچکتر است. اما پس از طی ۱۰۰ چرخه قطر این کمان تا حد زیادی بزرگ می­‌شود و میزان مقاومت انتقال بار به­میزان زیادی افزایش می‌یابد. این موضوع نشان می­‌دهد که در چرخه‌های بالاتر سایت‌های فعال سطح کاتالیزور به­ طور کامل به وسیله حدواسط‌های حاصل از اکسایش ۲-پروپانول اشغال و غیرفعال می‌شوند. در اکسیداسیون متانول نیز همین روند مشاهده شد با این تفاوت که در اکسیداسیون ۲-پروپانول عوامل مسمومیت‌زا سریع‌تر روی کاتالیزور اثر می‌گذارند و کاتالیزور زودتر مسموم می‌شود.
شکل ۴-۱۰- منحنی‌های نایکوئیست اکسیداسیون ۲-پروپانول روی الکترود Pt/C/GCقبل و بعد از گرفتن CV بعد از ۱۰۰ چرخه.
تکنیک کرونوآمپرومتری نیز برای بررسی میزان مقاومت کاتالیزور به­کار گرفته شد. در این روش جریان الکترود پس از ۱۰۰۰ ثانیه و در پتانسیل ۴/۰- ولت اندازه‌گیری شد. محلول مورد استفاده شامل ۲۰ میلی‌‌لیتر محلول ۱ مولار ۲-پروپانول و ۱ مولار KOH بود. شکل ۴-۱۱ نتایج مربوط به این روش را قبل و بعد از ۱۰۰ چرخه CV نشان می‌دهد. همان‌طور که در شکل مشخص است روندی مشابه به آنچه که در منحنی‌های نایکوئیست مشاهده شد تکرار می‌شود. قبل از گرفتن CV جریان بیشتری نسبت به سایر منحنی‌ها ایجاد می‌شود و پس از ۱۰۰ چرخه جریان دچار افت می­‌شود. پایداری کاتالیزور Pt/C بعد از ۱۰۰ چرخه کمترین مقدار و چگالی جریان در حدود mA/cm^-2 ۲/۰ را بعد از ۱۰۰۰ ثانیه نشان می­دهد. روندی که در اینجا مشاهده می­ شود این است که با افزایش تعداد چرخه­‌ها چگالی جریان در حالت پایا کاهش یافته است که این به معنی آن است که پایداری و فعالیت کاتالیزور به­ دلیل مسمومیت کاتالیزور به­شدت نزول کرده است.
شکل ۴-۱۱- نمودار کرونوآمپرومتری الکترود Pt/C/GC در محلول ۱ مولار ۲-پروپانول و ۱ مولار KOH در پتانسیل ۰.۴- ولت.
۴-۶- بررسی فعالیت و پایداری کاتالیزور Pt/Cدر اکسیداسیون ۱ و۲-پروپان­‌دی­‌ال
برای بررسی فعالیت و پایداری کاتالیزور Pt/C در اکسیداسیون ۲-پروپانول رفتار الکتروشیمیایی آن به‌وسیله تکنیک‌های ولتامتری چرخه‌ای، اسپکتروسکوپی امپدانس الکتروشیمیایی و کرونوآمپرومتری مورد ارزیابی قرار گرفت.