نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که ۸ هفته برنامه تمرینی ترکیبی منتخب بر استقامت قلبی- تنفسی در دانش آموزان چاق و یا دارای اضافه وزن تاثیر معناداری داشته و برنامه تمرینی منتخب باعث کاهش معنی دار زمان دوی ۵۴۰ متر و در نتیجه بهبود استقامت قلبی- تنفسی شده است. در رابطه با اثر تمرینات مختلف بر توان هوازی در تحقیقات گوناگون نتایج ضد و نقیضی به دست آمده که برخی نتایج هم سو با نتایج این تحقیق بوده و برخی هم غیر همسو. نتایج تحقیقات لامارچ (۱۹۹۲)، یان هی لی (۲۰۱۰)، کندی (۲۰۰۷)، سالن (۲۰۱۲)، حجتی (۱۳۷۴)، فکوریان (۱۳۹۰)، رشتی (۱۳۸۱)، عنبری (۱۳۹۰)، امیدعلی (۱۳۹۰)، اسد (۱۳۹۱) هم سو با نتایج این تحقیق است و در همه این تحقیقات برنامه تمرینی باعث بهبود توان هوازی شده است(۱۱۴،۱۶۰،۱۱۱،۱۴۶،۱۹،۴۱،۲۸،۳۶،۸،۶). در رابطه با دلایل فیزیولوژیکی تاثیر این تمرینات بر بهبود توان هوازی می توان گفت که تمرینات هوازی از طریق افزایش ذخایر مویرگی و نیز افزایش تعداد و اندازه میتوکندری ها و به دنبال آن افزایش در آنزیم های هوازی باعث بهبود توان هوازی می شود و این افزایش بیشتر در تارهای کند انقباض که بالاترین محتوی میتوکندریایی را دارند رخ می دهد (۱۰۱،۱۰۲،۳۹). تمرینات هوازی هم چنین با افزایش برون ده قلبی، افزایش حجم ضربه ای، افزایش حجم خون و مقدار هموگلوبین خون، افزایش جریان خون به اندام های فعال، کاهش فشارخون و ضربان قلب استراحتی به بهبود توان هوازی کمک می کند (۳۹،۱۰۲،۴۴،۱۵). تمرینات قدرتی هم از طریق خاصیت سیکل انقباض کوتاه و طویل شونده ی فیبر های عضلانی باعث افزایش استقامت قلبی- تنفسی می گردد که این مسئله به نوبه خود عملکرد و حجم های ریوی را تحت تاثیر قرار می دهد. در تحقیق ردی (۱۹۹۲)، ۲۴ هفته تمرین هوازی کم شدت (۶۰ تا ۷۰ درصدHR_max) باعث بهبود توان هوازی در زنان شده است (۱۳۷). در تحقیق لامارچ (۱۹۹۲)، ۹۰ دقیقه تمرین هوازی با شدت ۵۵ درصد حداکثر اکسیژن مصرفی ۴ تا ۵ بار در هفته در زنان ۳۵ ساله افزایش توان هوازی را نشان داد (۱۱۳). یکی از اصولی که در برنامه تمرینی باید در نظر گرفته شود هماهنگ بودن شدت تمرین با حجم تمرین است. در این تحقیق هم ملاحظه می شود با وجود اینکه شدت تمرین بسیار کم است اما بالا بودن زمان تمرین در هر جلسه باعث شده که این برنامه تمرینی با این شدت منجر به بهبود توان هوازی گردد. در این مورد باید میزان توان هوازی اولیه آزمودنی ها را هم در نظر گرفت، زیرا که هرچه توان هوازی اولیه در فرد کمتر باشد میزان اثر تمرین بر بهبود توان هوازی در او بیشتر می شود. در تحقیق کیمپ (۲۰۰۹)، نتایج تحقیق تاثیر معنی دار یک برنامه تمرینی رقص هوازی با شدت ۵۵ تا ۷۰ درصد HR_max و دو بار در هفته را در دختران ۱۰ تا ۱۵ ساله بر بهبود توان هوازی نشان داد (۱۱۰). در این تحقیق هم با وجود کم بودن شدت و تعداد دفعات تمرین در هفته نسبت به تحقیق حاضر توان هوازی بهبود یافته است. دلیل آن شاید مربوط به پایین بودن سطح آمادگی هوازی اولیه آزمودنی ها باشد. در تحقیق سالن (۲۰۱۲) که تاثیر برنامه تمرینی هوازی و قدرتی را در سه گروه تمرینی هوازی و قدرتی و ترکیبی بررسی کردند، نتایج تحقیق تاثیر معنی دار ۱۵ دقیقه فعالیت هوازی با شدت متوسط و نیز ۱۵ دقیقه تمرین قدرتی در ۴ ست با ۸ تا ۱۱ تکرار در هر ست را بر بهبود توان هوازی در نمونه های خود که افراد چاق ۴۰ تا ۶۶ سال بودند در گروه تمرینی ترکیبی گزارش کرد (۱۴۶). در این تحقیق، عدم تغییرات معنی دار توان هوازی در گروه تمرینی هوازی (۳۰ دقیقه با شدت ۶۰ درصد ضربان قلب ذخیره) و در گروه تمرینی قدرت ( RM10 در ۴ ست با ۸ تا ۱۱ تکرار) گزارش شد. درباره عدم تاثیر تمرینات هوازی و تفاوت در نتایج را می توانیم علاوه بر شدت و حجم کم تمرینات در این تحقیق نسبت به تحقیق حاضر به تفاوت در سطح آمادگی هوازی اولیه آزمودنی ها در شروع تحقیق اشاره کنیم. لازم به ذکر است که تاثیر عواملی مانند استرس و اضطراب بر توان هوازی آزمودنی ها را در هنگام آزمون توان هوازی آزمودنی ها را نباید از نظر دور داشت. در تحقیق کندی (۲۰۰۷) که اثر یک برنامه تمرینی بالارفتن ازپله را در کارمندان بی تحرک بررسی می کردند، نتایج تاثیر ۹۴ درصدی را بر بهبود توان هوازی نشان داده شد (۱۱۱). در تحقیق حجتی نیز یک برنامه تمرینی دو با شدت متوسط به مدت ۲۰ دقیقه در ۶ هفته تاثیر معنی دار بر افزایش توان هوازی در دانشجویان دختر داشت (۱۹). در اکثر تحقیقات انجام شده در این پروژه نتایج تاثیر معنی دار تمرینات را بر بهبود توان هوازی نشان دادند. در مقابل، تحقیق کانگ (۱۰۷) نشانگر عدم تاثیر تمرینات بر بهبود توان هوازی بود. برنامه تمرینی، یک سری تمرینات قدرتی و هوازی به صورت ترکیبی بود که با شدت ۵۰ تا ۷۰ درصد HR_max روی زنان چاق ۱۹ تا ۲۳ سال اجرا می شد. با توجه به چاق بودن نمونه ها و نیز استفاده از برنامه تمرینی ترکیبی در هر دو تحقیق، دلیل عدم هم خوانی نتایج این تحقیق با تحقیق حاضر شاید مربوط به تفاوت در سن آزمودنی ها و شدت تمرینات در دو تحقیق باشد. علاوه براین، عدم بهبود معنی دار توان هوازی در تحقیق کانگ و تفاوت در نتایج دو تحقق را احتمالا بتوان به تفاوت در نوع استراحت داده شده در فاصله تمرینات نسبت داد. در تحقیق حاضر استراحت بین دو برنامه تمرینی و نیز استراحت بین تمرینات از نوع استراحت فعال بوده اما در تحقیق کانگ استراحت بین دو برنامه تمرینی از بوع غیر فعال است. با توجه به این موضوع که سرعت دفع اسید لاکتیک تولید شده در جریان تمرینات قدرتی در دوره برگشت به حالت اولیه فعال سریعتر از برگشت به حالت اولیه غیر فعال است (۲)، به دلیل تولید و تجمع اسید لاکتیک در جریان تمرینات قدرتی و کاهش دفع اسید تولید شده در این تحقیق در دوره برگشت به حالت اولیه غیر فعال، اسید تولید شده، اجرای تمرینات استقامتی را محدود کرده و این تمرینات با توان کامل انجام نگردیده و نتوانسته تاثیر مطلوب روی توان هوازی بگذارد.

۵-۳-۲-۲- اثر برنامه تمرینی ترکیبی بر استقامت عضلانی در دانش آموزان چاق و یا دارای اضافه وزن.
نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که ۸ هفته برنامه تمرینی ترکیبی منتخب بر استقامت عضلانی در دانش آموزان چاق و یا دارای اضافه وزن تاثیر معناداری داشته است. برنامه تمرینی منتخب باعث بهبود معنی دار استقامت عضلات شکم و افزایش تعداد دراز و نشست در نمونه ها گردیده است. نتایج اکثر تحقیقات انجام شده هم سو و موافق با نتایج این تحقیق است و در بیشتر آنها تاثیر معنی دار تمرینات برافزایش استقامت عضلانی نشان داده شده است. در تحقیق کیمپ (۲۰۰۹) که یک برنامه رقص هوازی باشدت ۵۵ تا ۷۰ درصد HR_max در دختران ۱۰ تا ۱۵ سال را پیاده کردند، نتایج تاثیر معنی دار تمرین را بر افزایش استقامت عضلات شکم نشان داد (۱۱۰). دلیل این تاثیر شاید مربوط به درگیر شدن عضلات شکمی در جریان تمرینات رقص باشد. در تحقیق یان هی لی (۲۰۱۰) نتایج تحقیق اثر معنی دار تمرینات هوازی با شدت ۷۰ تا ۹۰ درصد HR_max و تمرینات قدرتی با شدت ۷۰ تا ۸۰ درصد حداکثر قدرت را در گروه تمرینی هوازی و گروه تمرینی قدرتی نشان داد (۱۶۰). دلیل هم خوانی نتایج استفاده از تمرین قدرتی با بهره گرفتن از وزن بدن به همراه تمرین هوازی و احتمالا درگیر شدن عضلات شکمی در جریان تمرینات قدرتی با وزن بدن در دو تحقیق است. نیک زاد (۱۳۷۳) در یک برنامه تمرینی ۸ هفته ای تمرکز یافته برعضلات شکم، افزایش تعداد دراز و نشست را در آزمودنی ها مشاهده کردند (۵۸). نتایج تحقیقات فکوریان (۱۳۹۰)، رشتی (۱۳۸۱)، خالدان (۱۳۸۳) جوادیان (۱۳۸۷)، عنبری (۱۳۹۰)، امید علی (۱۳۹۰) همگی هم سو با نتایج این تحقیق بوده ودر همگی برنامه تمرینی باعث افزایش معنی دار در استقامت عضلات شکم شده است (۴۱،۲۸، ۲۱،۱۷،۳۷،). ولی در تحقیق کانگ (۲۰۱۱) برنامه تمرینی هوازی ۱۲ هفته ای که با شدت ۵۰ تا ۷۰ درصد HR_max و یک برنامه تمرینی قدرتی که با بهره گرفتن از وزن بدن روی زنان چاق انجام گرفته هیچ تاثیری بر افزایش استقامت عضلات شکم نداشته است (۱۰۷). دلیل عدم هم خوانی نتایج این تحقیق با تحقیق حاضر شاید تفاوت در نوع تمرینات قدرتی اعمال شده بر عضلات هدف بوده است چرا که در تحقیق حاضر بیشتر متمرکز بر عضلات شکم بوده است. تفاوت در شدت تمرینات در دو تحقیق هم می تواند یکی دیگر از دلایل تفاوت نتایج باشد.
در رابطه با دلایل فیزیولوژیکی تاثیر تمرینات استقامتی بر بهبود استقامت عضلانی می توان گفت که، استقامت عضلانی از طریق تمرینات هوازی به طور فزاینده ای می تواند افزایش یابد. تمرینات استقامتی فعالیت موضعی آنزیم های هوازی را افزایش داده و با افزایش سوخت و ساز چربی ها در عضلات فعال باعث ذخیره گلیکوژن در عضلات گردیده و به این صورت با بهتر کردن سوخت و ساز در عضلات فعال باعث می شود که یک تلاش تمرینی بدون نیاز به تولید انرژی از طریق سیستم بی هوازی صورت بگیرد. این عامل هم باعث عدم تولید و تجمع اسید لاکتیک در عضلات فعال شده لذا عضله بدون خسته شدن فعالیت خود را به مدت طولانی ادامه می دهد؛ هم چنین تمرینات هوازی باعث افزایش سطح مویرگی در عضلات فعال شده و باعث بوجود آمدن ارتباط نزدیک بین توده بدون چربی و حداکثر اکسیژن دریافتی توسط عضلات فعال می گردد.(۲). در زمینه اثر تمرینات قدرتی بر بهبود استقامت عضلانی می توان گفت که افزایش قدرت سهم به سزایی در افزایش استقامت دارد و این دو فاکتور لازم و ملزوم یکدیگراند. افزایش استقامت عضلانی با درصد پایینی از ۱RM و در تکرارهای بالا افزایش می یابد. بنابراین، هر اندازه حداکثر قدرت در عضلات هدف بالا رود نسبت وزنه استفاده شده با درصدی از ۱RM هم بالا رفته و متعاقب آن استقامت عضلانی هم بالا میرود.
۵-۳-۲-۳- اثر برنامه تمرینی ترکیبی بر انعطاف پذیری در دانش آموزان چاق و یا دارای اضافه وزن.
نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که ۸ هفته برنامه تمرینی ترکیبی منتخب بر انعطاف پذیری در دانش آموزان چاق و یا دارای اضافه وزن تاثیر معناداری داشته است. بنابراین، برنامه تمرینی منتخب باعث بالا رفتن معنی دار میزان انعطاف در گروه تمرین نسبت به گروه کنترل شده است. در پژوهش یان هی لی(۲۰۱۰) که در زمینه اثر برنامه تمرینی بر میزان سوخت و ساز و عوامل آمادگی جسمانی در دختران چاق بود، آزمودنی ها در سه گروه تمرین هوازی و تمرین ترکیبی و گروه کنترل قرار گرفتند. طبق نتایج، میزان انعطاف پذیری در گروه تمرین ترکیبی افزایش معنی دار نشان داد؛ اما در گروه تمرین هوازی تغییرات انعطاف پذیری معنی دار نبود (۱۶۰). با توجه به اینکه تغییرات وزن چربی در این گروه کاهش معنی دار پیدا نکرده بود لذا می توانیم چنین استنباط کنیم که با توجه به بالا بودن چربی در این گروه، تمرینات استفاده شده نتوانسته تاثیری بر انعطاف پذیری داشته باشد، زیرا که حجیم شدگی بیش از حد عضلات و نیز تجمع بیش از حد چربی زیر پوستی موجب کاهش انعطاف پذیری به دلیل تماس زود تر اندام های مجاور می گردد(۳۶). در تحقیق خالدان (۱۳۸۳) برنامه تمرینی فوتبال تاثیر معنی دار بر افزایش انعطاف پذیری داشته است (۲۱). در تحقیق ایزدپناه (۱۳۸۷) نیز تمرینات منظم یوگا در زنان غیر ورزشکار تاثیر معنی دار بر افزایش انعطاف پذیری داشت (۱۱،۲۲) نتایح تحقیقات اراضی (۱۳۸۹)، قراخانلو (۱۳۸۹)، نورشاهی (۱۳۸۹) هم همگی هم سو با نتایج این تحقیق بودند و در همگی آنها، برنامه تمرینی باعث افزایش معنی دار انعطاف پذیری شده است (۵۶،۴۲،۴)؛ اما در تحقیق کیمپ (۲۰۰۹) که یک برنامه تمرینی رقص هوازی را با آهنگ ۱۱۵ تا ۱۴۵ ضربه در دقیقه و با شدت ۵۵ تا ۷۰ درصد HR_max بر روی عوامل آمادگی جسمانی دختران ۱۰ تا ۱۵ ساله اتجام گردید نتایج، عدم تاثیر این تمرینات را بر بهبود انعطاف پذیری در این پژوهش را نشان داد (۱۱۰) که علت آن را احتمالا بتوانیم به متفاوت بودن نوع برنامه تمرینی و کم بودن تعداد جلسات تمرین در هفته و نیز ویژگی های بدنی آزمودنی ها در این تحقیق با پژوهش حاضر نسبت دهیم. در تحقیق حاضر نمونه ها دختران چاقی بودند که به علت چربی بالا دارای انعطاف پذیری اولیه پایینی بودند؛ اما در تحقیق کیمپ نمونه ها احتمالا دارای انعطاف بالایی در شروع تحقیق نسبت به تحقیق حاضر برخوردار بودند. انعطاف پذیری عامل مهمی در عملکرد جسمانی، جلوگیری از آسیب دیدگی در تمرین و رقابت و یا حتی فعالیت های روزانه است. تمرینات هوازی با کم کردن چربی اطراف عضلات باعث افزایش دامنه حرکتی در مفصل و در نتیجه بالا بردن انعطاف پذیری می گردد. با اینکه تمرینات با مقاومت طبیعی و معمولی سبب افزایش انعطاف پذیری می گردد، تمرینات با مقاومت بالا با محدود کردن دامنه حرکتی (بی توجهی به تمرینات کششی جهت توسعه دامنه حرکتی مفصل) سبب کاهش دامنه حرکتی می گردد. برنامه تمرینی با مقاومت بالا همانند ورزش بدنسازی می تواند توسعه دامنه حرکتی را مختل کند. لذا برای جلوگیری از کاهش میزان دامنه حرکتی، انجام تمریناتی که سبب توسعه هر دو گروه عضلات موافق و مخالف می شود و همچنین استفاده از تمام دامنه حرکتی آن مفصل نیز پیشنهاد می شود (۴۰).
۵-۳-۲-۴- اثر برنامه تمرینی ترکیبی بر توان بی هوازی در دانش آموزان چاق و یا دارای اضافه وزن.
نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که ۸ هفته برنامه تمرینی ترکیبی منتخب بر توان بی هوازی پاها در دانش آموزان چاق و یا دارای اضافه وزن تاثیر معناداری نداشته است. هر چند، برنامه تمرینی منتخب باعث افزایش معنی دار توان بی هوازی در طول دوره تمرین از پیش آزمون تا پس آزمون در گروه تمرین شده بود، اما این میزان افزایش وقتی با گروه کنترل مقایسه شد از لحاظ آماری معنی دار نبود. که علت آن را می توان به نوع تمرینات قدرتی استفاده شده در این برنامه تمرینی ربط داد. تمرینات در تحقیق حاضر کمتر روی عضلات پاها تمرکز داشته و بیشتر روی عضلات شکم متمرکز بود. ضمنا عدم تاثیر معنادار در توان بی هوازی در این تحقیق شاید بیانگر اصل ویژگی تمرین باشد، به این معنی که هیچ یک از تمرینات داده شده در گروه تمرینی دربرگیرنده حرکات انفجاری و توانی نبوده است. بنابراین، توان بی هوازی آزمودنی ها دست خوش تغییر معنا دار در مقایسه با گروه کنترل نشده است. میزان تغییرات درون گروهی معنی دار در توان بی هوازی گروه تمرین از پیش آزمون تا پس آزمون را می توان به تاثیرات افزایش توان هوازی روی توان بی هوازی نسبت داد؛ چرا که احتمالا تمرینات استقامتی اجرا شده در پژوهش حاضر توانسته با کاهش چربی در اندام تحتانی و تقویت عضلات این ناحیه در جریان تمرینات منجر به افزایش توان بی هوازی پاها در طول دوره تمرین گشته است. نتایج تحقیقات کانگ (۲۰۱۱)، یان هی لی (۲۰۱۰)، قهرمانلو (۱۳۸۷) همگی عدم تاثیر برنامه تمرینی را بر توان بی هوازی نشان دادند (۱۶۰،۴۳). نتایج تحقیقات اراضی (۱۳۸۹)، قراخانلو (۱۳۸۹)، نورشاهی (۱۳۸۹)، جوادیان (۱۳۸۷)، عنبری (۱۳۹۰) همگی تاثیرات معنی دار تمرینات را بر بهبود توان هوازی نشان دادند (۴،۴۲،۵۶،۱۷،۳۷)). در تحقیقات قراخانلو، نورشاهی و عنبری برنامه تمرینی به کاربرده شده همراه با تمرینات سرعتی بود لذا می توانیم نتیجه بگیریم که با توجه به بی هوازی بودن این تمرینات تاثیر برنامه تمرینی بر بهبود توان هوازی معنی دار شده است.
۵-۴- جمع بندی و نتیجه گیری
تجارب و مطالعات نشان می دهد که فعالیت منظم بدنی در سنین مختلف مزایای روانی، اجتماعی و فیزیکی مختلف به همراه داشته است. آن چه مهم است تعیین نوع ورزش و شدت آن با توجه به جنس و سن و ویژگی بدنی و سطح آمادگی افراد و حفظ آن به میزان حداقل ۱۵۰ دقیقه در هفته با شدت ملایم است و در صورتی که توان فرد ظرفیت اجرای شدت تجویز شده را دارد باید مدت زمان هر جلسه را به ۶۰ دقیقه در روز رساند. اکسیداسیون چربی تحت تاثیر عوامل مختلفی قرار دارد که از این بین، شدت فعالیت تمرینی یکی از تنظیم کننده های اصلی اکسیداسیون چربی ها می باشد. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که ۸ هفته برنامه تمرینی منتخب باعث کاهش معنی داری بر درصد چربی بدن آزمودنی ها شد. در این پژوهش تمرینات ورزشی باعث کاهش معنی دار در وزن و شاخص توده بدنی گردید که از دلایل این کاهش می توان به افزایش سوخت و ساز چربی ها در جریان تمرینات استقامتی اشاره کرد. این برنامه تمرینی تاثیر معنی داری بر توده بدون چربی نداشت که علت آن مربوط به نوع تمرینات قدرتی استفاده شده است. هم چنین با توجه به تاثیر هورمون تستسترون در افزایش توده بدون چربی می توان گفت که کم بودن میزان این هورمون در دختران باعث عدم تاثیر تمرینات بر توده بدون چربی شده است. در این پژوهش برنامه تمرینی باعث افزایش معنی دار استقامت قلبی- تنفسی شده است. از دلایل این افزایش می توان به افزایش آنزیم های اکسایشی و کارایی بهتر عملکرد قلب در افزایش VO₂max دانست؛ هم چنین، برنامه تمرینی باعث افزایش انعطاف پذیری و افزایش استقامت عضلات شکم گردید که از دلایل این افزایش می توان به افزایش دامنه حرکتی در مفاصل در اثر کاهش توده چربی و نوع تمرینات قدرتی استفاده شده در این برنامه که بیشتر روی عضلات شکم متمرکز بود، اشاره کرد. از دلایل دیگر، می توان به ذخیره بیشتر گلیکوژن در عضلات در نتیجه استفاده بدن از انرژی حاصل از سوختن چربی در جریان تمرینات هوازی اشاره کرد، طوری که عضلات می توانستند تمرینات قدرتی را بدون خستگی حاصل از تولید اسید لاکتیک در جریان تولید انرژی از سیستم بی هوازی به مدت طولانی حفظ کنند. هم چنین، در این پژوهش برنامه تمرینی بر توان بی هوازی تاثیر معنادار نداشت که در مورد علت آن می توان به عدم استفاده از تمرینات توانی و انفجاری و نیز عدم تاثیر بهبود توان هوازی بر توان بی هوازی اشاره کرد
۵-۴- پیشنهادات
۵-۴-۱- پیشنهادات حاصل از این پژوهش

• • نظر به اهمیت تاثیر نوع برنامه تمرینات مختلف بر عوامل آمادگی جسمانی و ترکیب بدنی مجهز کردن مدارس به سالن های ورزشی سرپوشیده جهت اجرای هر چه راحت تر انواع مختلف تمرینات برای دختران ضروری به نظر می رسد.

• • برنامه ریزی و استفاده از تمرینات ترکیبی (قدرتی-هوازی) در برنامه درسی تربیت بدنی توسط مربیان.

• • برنامه ریزی شود که کلیه نتایج حاصل از این پژوهش به تمامی مدارس برای دانش آموزان , و اولیای ]نها اطلاع رسانی شده تا عاملی برای تشویق سایر دانش آموزان چاق یا دارای اضافه وزن برای شرکت هر چه بیشتر در اینگونه برنامه های تمرینی باشد.

۵-۴-۲- پیشنهادات برای پژوهش های بعد

• • با توجه به اهمیت مساله تغذیه در بروز چاقی و اضافه وزن و تاثیر مثبت تمرینات بر ترکیب بدن و آمادگی جسمانی پیشنهاد می گردد طی تحقیقی تاثیر این برنامه تمرینی را همراه با کنترل وضعیت تغذیه در طول دوره تمرینی بر ترکیب بدنی و آمادگی جسمانی در نوجوانان چاق بررسی کنند.

• • با توجه به تفاوت ترکیب بدنی و سطح آمادگی جسمانی در دختران و پسران پیشنهاد می گردد تاثیرهمین برنامه تمرینی با این شدت و مدت را در پسران نوجوان چاق و دارای اضافه وزن بررسی گردد.

• • پیشنهاد می شود اثراین برنامه تمرینی هوازی و قدرتی بر روی سایر عوامل آمادگی جسمانی و ترکیب بدنی در روی نوجوانان چاق و یا دارای اضافه وزن بررسی شود.

منابع
۱- آدامز ژ. (۱۳۹۰)، راهنمای آزمایشگاه فیزیولوژی ورزشی. مترجم، رحمانی نیا ف، رجبی ح، گائینی ع، مجتهدی ح. تهران، عصر انتظار، ص ۴۹۳-۴۹۵
۲- ادوارد ال. فاکس، دونالد ک. ماتیوس. (۱۳۸۷)، فیزیولوژی ورزش. مترجم،خالدان ا. جلد اول. انتشارات دانشگاه تهران
۳- ادینگتون وادگرتون. (۱۳۸۶)، بیولوژی فعالیتهای بدنی. ترجمه نیکبخت ح، چاپ ششم، تهران، انتشارات سمت.
۴- اراضی ح، دمیرچی ا، بابایی پ. (۱۳۸۶)، پاسخ مرحله حاد به یک و دو جلسه تمرینات استقامتی و مقاومتی همزمان. المپیک، ۱۵ (۱):۶۷-۸۰
۵- اساتید و دانشجویان مرکز تحقیقات قلب و عروق دانشگاه علوم پزشکی تهران. (۱۳۶۹)، فشار خون، طرح بررسی فشار خون مردم تهران. (مباحث نظری پر فشار خونی)۷۰-۶۹
۶- اسد م. (۱۳۹۱)، اثر هشت هفته تمرین هوازی، مقاومتی و ترکیبی بر میزان کلسترول HDL,LDL و آمادگی قلبی- تنفسی در مردان چاق. پژوهش های کاربردی مدیریت و علوم زیستی در ورزش، شماره ۳، ص ص۶۴-۵۷
۷- اسمعیلی م. (۱۳۸۲)، اصول عمومی فعالیت های جسمانی. دانش افروز، تهران، صص۳۳-۳۵-۳۷-۳۹-۴۰-۴۵
۸- آقاملک ن، شب خیز ف، قوجه لی ا. (۱۳۸۰)، مقایسه تاثیر دو روش فعالیت بدنی مختلط و هوازی بر میزان افزایش سطح آمادگی جسمانی دختران دانشجوی دانشگاه تهران. حرکت، شماره ۸،. ص ص۱۰۲-۹۳
۹- امید علی ز، طاهری ح، اسفرجانی ف، مرندی م. (۱۳۹۰)، تاثیر تمرینات پیلاتس بر برخی عوامل فیزیولوژیکی و آمادگی جسمانی زنان غیر ورزشکار دارای اضافه وزن. پژوهش در علوم توانبخشی. سال (۸)، شماره ۱
۱۰- امیری د. (۱۳۸۲)، ارزیابی شاخص فعالیت بدنی و ارتباط آن با آمادگی هوازی، چربی بدن و عوامل خطرزای بیماری کرنری قلب در پسران ۱۸-۱۵۸ سال. پایان نامه کارشناسی ارشد دانشگاه گیلان.
۱۱- انشل. م و گروه مولفان. (۱۳۷۶)، واژه نامه علوم ورزشی.مترجمان، سند گل حسین و گروه مترجمان. انتشارات کمیته ملی المپیک، چاپ اول.
۱۲- ایزدپناه ش، مرندی م، نظریان ب. (۱۳۸۸)، تاثیر تمرینات منظم یوگا بر قدرت دست، انعطاف پذیری و توان بی هوازی عضلات پا در زنان شاغل سالم غیر ورزشکار. پژوهش در علوم ورزشی، ۶(۱):۳۷-۴۸
۱۳- باب بردیل. (۱۳۹۲)، مهارت های تمرینات قدرتی. ترجمه پیشا بادی علی، حسینی م.انتشارات تهران، نشر ورزش.
۱۴- پوروقار م، گائینی ع، وکیلی ز، رواسی د. (۱۳۸۶)، تاثیر زمان تمرین (صبح و عصر) بر تغییرات برخی ایمونوگلوبولین های سرم و پاسخ هورمون کورتیزول و تستسترون دانشجویان مرد ورزشکار. حرکت،(۳۲):۳۷-۴۸
۱۵- تئودور ب. (۱۳۸۲)، زمانبندی و طراحی تمرینات قدرتی. عصر انتظار.
۱۶- جکسون ت. (۱۳۹۰)، سنجش و اندازه گیری در تربیت بدنی. سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاه ها، سمت.
۱۷- جوادیان صراف ن، امامی کشفی ت. (۱۳۸۴)، تاثیر تمرین ایروبیک، یوگا و ایروبیک یوگا بر آمادگی جسمانی دانشجویان دختر شرکت کننده در کلاس های تربیت بدنی عمومی (۱). پژوهش نامه علوم ورزشی.
۱۸- حبیب زاده ن، رحمانی نیا ف، دانشمندی ح. (۱۳۸۸)، اثر برنامه منتخب پیاده روی بر چگالی استخوانی، ترکیب بدن و استروژن سرم دختران چاق. فصلنامه دانش و تندرستی، دوره ۴، شماره۳
۱۹- حجتی ز، رحمانی نیا ف. (۱۳۷۹)، اثر یک برنامه ورزشی منتخب روی ترکیب بدن و توان هوازی دختران دانشجو. حرکت، ۲(۲):۱۰۹- ۲۰
۲۰- حمد اسماعیل پ. (۱۳۸۷)، بررسی و مقایسه اکسیژن مصرفی بیشینه و توان بی هوازی بازیکنان فوتبال دسته اول باشگاه های تهران در پست های مختلف بازی. المپیک، شماره۱۲،ص ص۷۲-۶۶
۲۱- خالدان ا. (۱۳۸۳)، تاثیر برنامه تمرینی منتخب فوتبال بر عوامل آمادگی جسمانی پسران ۱۷-۱۱ ساله. حرکت، شماره ۲۲، ص ص۱۰۴-۸۷
۲۲- خالدان ا. (۱۳۸۱)، مقایسه تاثیر دو بربامه پیشس تمرینی قدرتی و استقامتی روی تغییرات فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی مردان جوان ورزشکار. حرکت، ۴(۴)۵-۲۴
۲۳- دشتی م. (۱۳۸۹)، تاثیر برنامه ورزشی منتخب بر روی ترکیبات بدنی و ضربان قلب دانش آموزان پسر ۱۳-۱۱ سال. مجله تحقیقات علوم پزشکی زاهدان، ص ص۴۰- ۴۴