مقدارn
انرژی ماکزیمم طیف های دوترون، E_max(MeV)

۲۶/۳
۷۱/۱

۴۵/۳
۶۱/۱

۷۹/۳
۵/۱

۵۷/۴
۳۷/۱

۶۱/۴
۲۲/۱

۸۲/۴
۰۸/۱

۸۵/۴
۹۱/۰

۲۲/۵
۷/۰

همان طور که در جدول مشخص است با کاهش انرژی طیف سریعتر افت می‌کند و مقدار n افزایش پیدا می‌کند. و این کاهش انرژی باعث کاهش اکتیویته می‌شود به طوری که اکتیویته برای انرژی ۰.۷MeV برابر است با:۲۱ Bq و اکتیویته برای انرژی ۱.۷ MeV برابر با ۰.۶ kBq است ، این روند در اکثر طیف ها صدق می‌کند. بنابراین همان طور که در فصل ۲ در قسمت فعال سازی هسته‌ای اشاره کردیم با افزایش n طیف انرژی سریعتر افت می‌کند و این عامل باعث کاهش اکتیویته می‌شود. در نتیجه میزان انرژی دوترون های فرودی بر میزان اکتیویته مؤثر است.

• تاثیر تعداد دوترون های فرودی

برای اثبات تاثیر دوترون های فرودی بر میزان اکتیویته اگر طیفی از دوترون (طیف شماره ۲ مجموعه ۶mbar) با انرژی را با تابع توانی که توان در آن برابر است با: متناسب قرار دهیم مقدارثابت k در تابع توانی معادل با می‌باشد و مقدار اکتیویته A=0.7kBq محاسبه می شود، در حالی که همان طیف را با همان انرژی ماکزیمم اگر با متناسب قرار دهیم مقدارثابت k برابر می شود با و اکتیویته حاصل از آن برابر باA=0.2kBq است. شکل (۴-۸) این موضوع را نشان می دهد.

A=0.7 kBq
n=5.2

شکل(۴-۸): یک طیف دوترون با n های مختلف و اکتیویته متفاوت
با در نظر گرفتن شکل (۴-۸) می‌توان به این نتیجه رسید که در یک انرژی ثابت با افزایش n تعداد دوترون های فرودی کاهش می‌یابد و با کاهش تعداد دوترون های فرودی بر روی هدف جامد میزان اکتیویته هم با کاهش روبه رو است. همچنین با دقت در این شکل می‌توان به این نکته اشاره کرد کهn با مقدارهای بزرگتر با طیف‌های دوترون سازگارتر است.
همان طور که مشاهده شد تعداد دوترون ها و انرژی دوترون ها هر دوعامل بسیار مؤثری در میزان اکتیویته می باشند.
۴-۳-۲ رابطه تئوری بین اکتیویته (A) وتوان(n)
همان طور که در قسمت قبل اشاره شد با افزایش n میزان اکتیویته کاهش پیدا می‌کند. برای اثبات این موضوع به دلیل اینکه تابع نمایی که با طیف‌های دوترون متناسب قرار دادیم، تمام داده ها را در بر نمی‌گیرد، نمی توان رابطه ای بین nوA در طیف ها جستجو کرد به همین دلیل با بهره گرفتن از یک فرمول تئوری این رابطه برای مقدار های n از۲ تا ۹ نشان داده می‌شود.