تا این اواخر در مناطقی مانند فرانسه که میزان بارندگی سالانه یا ذخیره آب زیرزمینی کافی می باشد درخت گردو به شیوه سنتی و اغلب بدون آبیاری کشت می شد. پس از بررسی و مشاهدات عینی در باغ های خصوصی مشخص شد که تولید گردو در باغ های دیم پیوسته در حال کاهش است و به رغم هر گونه عملیات زراعی، آبیاری به روش صحیح در افزایش تولید محصول اثر مثبت و غیر قابل انکار دارد. آبیاری نه فقط در بالا بردن کمیت میوه، بلکه در کیفیت آن نیز اثر مطلوبی می گذارد.
در طول دوره رشد، درخت گردو مراحل مختلفی را می گذراند که طی این مراحل غفلت در آبیاری نه فقط محصول سال، بلکه تولید کمی وکیفی سالهای آینده را نیز مورد تهدید قرار
می دهد (درویشیان، ۱۳۷۶).
۲-۹-۱- اثرات آبیاری نامطلوب برحسب زمان آبیاری
کمبود آب در خرداد نتایج زیر را در بر دارد:
۱-کوچک شدن اندازه میوه
۲-کاهش رشد که حتی با آبیاری های بعدی و اضافی نیز اثر نامطلوب خود را به جا
می گذارد.
۳-تاخیر در رشد، نارس ماندن شاخه ها و تشکیل جوانه های ناقص
کمبود آب در تیرماه با این نقایص همراه است:
۱- نقص در رشد گیاهی
۲-نقص در تشکیل جوانه های میوه، کمبود تولید میوه در سال بعد
۳-نقص در بستن مغز گردو (چروکیده شدن آن)
در مرداد ماه کمبود آب نتایج زیر را در بر دارد:
۱-نقص در تشکیل جوانه های میوه، نقص در بستن مغز گردو (پژمرده شدن ورنگ نامطلوب آن)
۲- نارس شدن شاخه ها و عدم مقاومت در برابر خطر یخ بندان در مناطق سرد
در شهریور ماه این کمبود با نقایص زیر همراه است:
۱-نقص در تجمع مواد خشک در مغز گردو، کاهش وزن، پژمردگی مغز
۲-نقص درخشبی شدن شاخه های سال جاری
چون تبدیل عناصر معدنی برای رشد کامل اندامهای گیاه به میزان آب آن بستگی دارد، کمبود آب با خشکی خاک عمل جذب عناصر غذایی و نحوه استفاده از آنها را مختل کرده و به خطر می اندازد. تاکنون در مورد میزان مصرف آب در باغ های گردو بررسی کاملی به عمل نیامده است، زیرا این کار مستلزم آزمایشهای پیگیر و مداومی است که بتواند مقدار آب مورد نیاز درخت گردو را با توجه به رطوبت خاک به وسیله تانسیومتر مشخص کند.

حساس ترین مرحله نیاز آبی گردو زمان تشکیل میوه تا پر شدن مغز میوه است. اگر در این مرحله آب مورد نیاز درخت گردو فراهم نشود، چروکیدگی مغز، پایین آمدن درصد پر شدن مغز و تولید میوه هایی با مغز تیره وکیفیت پایین اتفاق می افتد. همچنین مغزهای تولید شده دارای پروتئین، چربی و کربوهیدرات پایین تری خواهند بود (درویشیان، ۱۳۷۶).
۲-۱۰- تاثیر تغذیه در کیفیت میوه گردو
برای حاصلخیز کردن خاک باغ گردو و در نتیجه بدست آوردن میوه مطلوب، شناخت و بررسی دو عامل ضروری است :
۱-نیازمندی های غذایی درخت گردو
۲-ویژگی های خاک و زمین باغ گردو
بررسی نیازهای درخت گردو به نوع و میزان عناصر معدنی برای تغذیه و تشخیص کمی و کیفی آنها از دو طریق انجام می شود:
۱-شناخت مواد لازم
۲-بررسی ترکیبات این مواد و چگونگی جذب آنها
انستیوی تحقیقات کشاورزی جنوب غربی فرانسه از سال ۱۹۸۰برای تشخیص مقدار مورد نیاز مواد غذایی درخت گردوی بالغ، مطالعاتی انجام داده که نتیجه آن از این قرار است. نیتروژن به میزان ۵/۲۱۸ کیلوگرم در هکتار، پتاسیم به میزان ۹/۳۳۴ کیلوگرم در هکتار، منیزیم به میزان ۸/۲۱ کیلوگرم در هکتار و فسفر به میزان ۸/۱۹کیلوگرم در هکتار و عناصر کم مصرفی مانند آهن، روی، بر و منگنز به مقدار کم مورد نیاز می باشد. کمبود هر یک از عناصر غذایی لازم به طور مستقیم یا غیر مستقیم در رشد و کیفیت مغز گردو اثر می گذارد. کمبود نیتروژن نه تنها به رشد رویشی درخت لطمه می زند بلکه موجب برنزه شدن عمومی درخت، زردی برگ ها، خشکیدگی سرشاخه ها و نهایتا توقف گلدهی و تشکیل میوه می گردد. کمبود آهن موجب کلروز یعنی زرد شدن پهنک برگها و در نهایت خشک شدن برگها می گردد. کمبود پتاسیم موجب کوچک شدن اندازه میوه، از دست دادن مزه و کم شدن عمر انباری میوه ها
می شود. روی نقش زیادی در کیفیت میوه دارد و کمبود آن باعث کوچک شدن میوه و سیاه شدن مغز می شود. کمبود منگنز نیز باعث تحریک کلروز آهن در گردو می گردد. کمبود منیزیم موجب ایجاد لکه های نامنظم زرد رنگ در اطراف رگبرگ اصلی می شود و ادامه آن باعث می شود که فقط نوک و انتهای برگ سبز و بقیه سطح برگ کاملا زرد گردد. کمبود مس باعث چروکیدگی مغز و کم شدن کیفیت آن می گردد. نیاز گردو به فسفر در مقایسه با سایر عناصر کمتر بوده و به منظور حفظ تعادل بین سایر عناصر و تسریع در جذب آن ها مصرف
می شود (Brown et al., 1998).
۲-۱۰-۱- کود دادن برای تقویت خاک
زمانی که زمین را برای کاشت درخت گردو آماده می کنیم، بایستی خاک آن را از نظر کمبود عناصر غذایی بررسی نماییم و برای جبران کمبود آن به دادن کود اقدام نماییم تا نیروی ذخیره و بنیه خاک متعادل گردد. این کود را کود پایه می نامند که به دو صورت معدنی یا آلی داده می شود.
کودهای معدنی معمولا شامل پتاسیم، فسفر، منیزیم و کلسیم می باشد.
مقدار پتاسیم به میزان رسی که در سطح و عمق خاک وجود دارد، بستگی دارد. هر چه رس خاک بیشتر باشد نیاز آن به کود پتاسیم بیشتر است در خاک هایی که میزان رس آنها در حد متوسط باشد از ۳۰۰-۴۰۰ کیلوگرم در هکتار پتاسیم به صورت سولفات پتاسیم و به ندرت کلرید پتاسیم توصیه می شود.
مقدار مصرف فسفر به pH خاک بستگی دارد در خاک های اسیدی، مقدار بیشتر به شکل پنتوکسید فسفر داده می شود و در خاک های قلیایی به مقدار کمتر به شکل سوپر فسفات روی ردیف درخت ها داده می شود. در خاک هایی که از نظر منیزیم فقیرند، در خاک های اسیدی به شکل اکسید منیزیم و در خاک های قلیایی به شکل سولفات منیزیم یا مخلوطی از آن دو قبل از کاشت به زمین داده می شود. کلسیم هنگامی توصیه می شود که خاک اسیدی باشد در این صورت میزان آهک بر حسب کمبود آن تعیین و به تدریج افزایش داده می شود تا حدی که مانع جذب سایر عناصر به ویژه عناصر کم مصرف، نشود.
کود سالانه: معمولا به دو صورت داده می شود. الف: کود حیوانی (آلی) ب: کود شیمیایی
در کود حیوانی عناصری مانند نیتروژن، پتاسیم، فسفر و عناصر دیگر وجود دارد که برحسب نیاز زمین به باغ بدون پوشش سبز یا با پوشش سبز داده می شود.
کود شیمیایی که به صورت نیترات آمونیم، سولفات آمونیم، اوره، فسفات آمونیم، سولفات پتاسیم و نیترات پتاسیم و غیره می باشد، با توجه به نیاز درخت داده می شود.
کود شیمیایی به سه صورت داده می شود: همراه با آبیاری قطره ای، پاشیدن روی برگ و چالکود کردن (Brown et al., 1998).
۲-۱۱- زمان مناسب برای برداشت محصول گردو
زمان برداشت، بستگی به نوع رقم یا ژنوتیپ و شرایط اقلیمی دارد ولی تعیین زمان مناسب برداشت خیلی مهم است. بهترین زمان برداشت محصول زمانی است که تیغه میانی مغز و پوست چوبی تغییر رنگ داده و به رنگ قهوه‌ایی تبدیل شود. در این زمان رنگ مغز در روشن‌ ترین حالت خود بوده و دارای بهترین کیفیت می‌باشد. از نظر اقتصادی برداشت مناسب محصول زمانی است که ۸۰% میوه‌، قابل برداشت باشد و از این ۸۰% حدود ۹۵% قابل پوست‌کنی باشند (Thomas et al., 1998).
۲-۱۱-۱- اثر تاخیر در زمان برداشت
برداشت زود هنگام باعث می‌شود که پوست سبز گردو به راحتی جدا نشود و قسمتی از آن روی پوست میوه باقی بماند. میوه‌هایی که نارس برداشت می‌شوند، پس از خشک‌شدن، چروکیده می‌ گردند .(Sibbet, 1974) تاخیر در زمان برداشت گردو منجر به کاهش کیفیت مغز می گردد. تاخیر در برداشت علاوه بر تیره شدن مغز گردو منجر به کاهش میزان پروتئین، کربوهیدرات و چربی در مغز گردو خواهد شد. استفاده از اتفن یکی از راه کارهای عملی جهت تسریع در رسیدن پوست سبز و کاهش فاصله زمانی بین بلوغ مغز و بلوغ پوست می باشد. کاربرد اتفن زمانی است که بافت چوبی بین مغز به رنگ قهوه ای تبدیل شده است. از آن جایی که اتفن فرایند بلوغ را تسریع می کند، در صورتی که عمل برداشت و خشک کردن انجام نگیرد، منجر به کاهش کیفیت مغز می گردد .(Sibbet, 1974)
۲-۱۲- روش های برداشت محصول گردو
روش برداشت گردو برای باغ ‌های معمولی به وسیله دست و در کشت های صنعتی با وسایل مکانیزه انجام می گیرد.
۲-۱۲-۱- برداشت دستی