۵۱/۱

۴۵/۱

۴۱/۱

۳۲/۱

۲۴/۱

۱۲/۱

۹۰/۰

۵۸/۰

۰

۰

IRI

در صورتی که نرخ ناسازگاری، کوچکتر یا مساوی ۱/۰ باشد (۱/۰ IR≤)، در مقایسات زوجی، سازگاری وجود دارد و می توان کار را ادامه داد. در غیر این صورت، تصمیم گیرنده باید در مقایسات زوجی تجدید نظر کند.
لازم به ذکر است که برای پر کردن ماتریس مقایسات زوجی، از مقیاس ۱ تا ۹ استفاده می شود تا اهمیّت نسبی هر عنصر نسبت به عناصر دیگر، در رابطه با آن خصوصیت، مشخص شود. جدول ۳-۴ ، مقیاس را برای انجام مقایسات زوجی نشان می دهد.

جدول ۳-۳- مقیاس AHP

شرح تعریف درجه اهمیت

دو عنصر اهمیت یکسانی داشته باشند اهمیت یکسان ۱
یک عنصر نسبت به دیگری، نسبتا ترجیح داده می شود . نسبتا مرجح ۳
یک عنصر نسبت به عنصر دیگر زیاد ترجیح داده می شود. ترجیح زیاد ۵
یک عنصر نسبت به عنصر دیگر بسار ترجیح داده می شود ترجیح بسیار زیاد ۷
یک عنصر نسبت به عنصر دیگر ترجیح فوقالعاده زیادی دارد. ترجیح فوق العاده زیاد ۹
ارزشهای بینابین در قضاوتها ۲و۴و۶و۸

نکته مهم: هنگامی که عنصر i با عنصر j مقایسه میشود یکی از اعدادبالا به آن اختصاص می یابد. در مقایسه عنصر j با i مقدار معکوس آن عدد اختصاص می یابد. ) )=Xji

توجه داشته باشید که در ماتریس مقایسات زوجی، سطر i با ستون j مقایسه می شود. بنابراین تمامی عناصر قطر اصلی این ماتریس عدد یک می باشد همچنین هر مقدار زیرِ قطر اصلی، معکوس مقدار بالای قطر است.
۳-۹-۳-مدل تاپسیس TOPSIS^[112]
مدل TOPSIS توسط هوانگ و یون^[۱۱۳] در سال ۱۹۸۱، پیشنهاد شد. این مدل، یکی از بهترین مدل های تصمیم گیری چند شاخصه است و از آن، استفاده زیادی می شود، در این روش نیز m گزینه به وسیله n شاخص، مورد ارزیابی قرار می گیرد. اساس این تکنیک، بر این مفهوم استوار است که گزینه انتخابی، باید کمترین فاصله را با راه حل ایده آل مثبت (بهترین حالت ممکن) و بیشترین فاصله را با راه حل ایده آل منفی (بدترین حالت ممکن) داشته باشد. فرض بر این است که مطلوبیت هر شاخص، به طور یکنواخت افزایشی یا کاهشی است. حل مسأله با این روش، مستلزم طی شش گام زیر است (مؤمنی، ۱۳۸۹):

• کمّی کردن و بی مقیاس سازی ماتریس تصمیم(N): برای بی مقیاس سازی، از بی مقیاس سازی نورم استفاده می شود.

• به دست آوردن ماتریس بی مقیاس موزون(V): ماتریس بی مقیاس شده (N) را در ماتریس قطری وزن ها(W_n×n) ضرب می کنیم، یعنی:

رابطه ۷ V = N × W_n×n