+ A
+ B
اختتام :
غیر فعال شدن :
غیر فعال شدن :
جهت ساده کردن معادلات واکنشهای کوپلیمریزاسیون یک سری شبه ثوابت سینتیکی تعریف می شود که با بهره گرفتن از این ثوابت می توان از معادلات هموپلیمریزاسیون در واکنشهای کوپلیمریزاسیون استفاده کرد.
(۴-۲۷)
(۴-۲۸)
(۴-۲۹)
(۴-۳۰)
(۴-۳۱)
(۴-۳۲)
(۴-۳۳)
که در آن از غلظت مونومرها به راحتی محاسبه می شوند. در نتیجه توزیع وزن مولکولی کوپلیمر نهایی توسط معادلات به دست آمده برای هموپلیمریزاسیون قابل محاسبه است.

در انتها روابط به دست آمده برای مدل سازی پلیمریزاسیون جهت کاتالیستهای چند سایتی بسط داده می شود. اغلب کاتالیستهایی که در پلیمریزاسیون اتیلن مورد استفاده قرار می گیرند چند سایتی هستند حضور چندین نوع سایت فعال عامل اصلی پهن بودن توزیع وزن مولکولی و توزیع ترکیب شیمیایی در این نوع سیستمها است.
روش متداول در مدل سازی این نوع کاتالیستها در نظر گرفتن تعداد محدودی سایت فعال با ثوابت سینتیکی منحصر به فرد است.
با بهره گرفتن از روش ممانها و به کمک معادلات زیر می توان متوسط عددی و وزنی وزن مولکولی و ترکیب شیمیایی متوسط را برای سیستمی با n سایت فعال بدست آورد]۲۶[.
(۴-۳۴)
(۴-۳۵)
(۴-۳۶)
همانطور که مشاهده می شود متوسط وزن مولکولی برای یک کاتالیست چند سایتی مجموع وزنی متوسط وزن مولکولی بدست آمده برای هر سایت می باشد.
برای بدست آوردن توزیع وزن مولکولی از مدل دو پارامتری Schultz-Flory استفاده می کنیم ]۲۷[.
(۴-۳۷)
که نسبت وزنی زنجیره پلیمر تولید شده با درجه پلیمریزاسیون می باشد که روی اکتیو سایت نوع k تشکیل شده است.
پارامترهای Schultz-Flory نیز به شکل زیر تعریف می شوند.
(۴-۳۸)
(۴-۳۹)
بنابراین برای کاتالیستهای چند سایتی توزیع وزن مولکولی کلی از جمع توزیع تک تک سایتهای فعال بدست می آید.
(۴-۴۰)
(۴-۴۱)
تعداد سایتهای فعال می باشد.
۴-۴- تعیین ثوابت سینتیکی
مهمترین روش برای بدست آوردن سینتیک واکنشهای پلیمریزاسیون با چند سایت فعال استفاده از متد تفکیک منحنی GPC می باشد این روش اولین بار در سال ۱۹۹۲ توسطVickroy به کار گرفته شد و پس از آن در سال ۱۹۹۳ Kissinبا استفاده از این روش پهن بودن توزیع وزن مولکولی پلیمر های بدست آمده با بهره گرفتن از کاتالیست زیگلر- ناتا در مقایسه با کاتالیستهای متالوسن را توجیه کرد از آن پس استفاده از این روش به شکل گسترده جهت استخراج ثوابت سینتیکی به کار گرفته شد.
در این روش توزیع وزن مولکولی برای هر سایت به شکل تابع فلوری در نظر گرفته می شود و توزیع نهایی از جمع وزنی توزیع سایتها به دست می آید و در نهایت توزیع بدست آمده از این روش منحنی به دست آمده توسط تست GPC مقایسه شده و با بهره گرفتن از الگوریتمهای بهینه سازی می توان کسر وزنی هر سایت و تعداد سایتهای فعال را بهینه کرد ]۲۸[.
شکل۴-۱ نمونه ای از تفکیک منحنی GPC با پنج سایت فعال می باشد.
شکل ۴-۱- نمونه ای از تفکیک منحنی GPC با پنج سایت فعال ]۲۸[
فصل پنجم
مدل سازی راکتورهای پلیمریزاسیون
۵-۱- مدل سینتیکی فرایند
با توجه به نکات ذکر شده در فصل قبل مطاله ی سینتیک یعنی ﻣﻄﺎﻟﻌﻪﻱ ﻋﻮﺍﻣﻠﻲ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺳﺮﻋﺖ ﻭﺍﻛﻨﺶ ﻫﺎﻱ ﺷﻴﻤﻴﺎﻳﻲ ﻣﺆﺛﺮﻧﺪ ، ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺩﻳﺪﮔﺎﻩ ﺗﺌﻮﺭﻱ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺻﻨﻌﺘﻲ ﻧﻴﺰ ﺣﺎﺋﺰ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﺍﺳﺖ . ﭼﺮﺍ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺗﻮﺍﻥ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻋﻤﻞ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻱ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺗﺮﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻲ ﻛﺮﺩ .
به منظور شروع مدل سازی پلیمریزاسیون ابتدا به بررسی سینتیک وروابط آن می پردازیم. سینتیک انتخاب شده بر گرفته از مرجع شماره ]۲۹[ می باشد که در جدول ۵-۱ آمده است.
جدول ۵-۱- مکانیزم سینتیک واکنش کوپلیمریزاسیون الفینها با کاتالیست زیگلر- ناتا ]۲۹[

در پرده های دیده من، باغ گل دمید.
نام وطن چو بر ورق دفترم گذشت»
شاعر در دهه شصت که سرزمین ایران در گیر جنگ هشت ساله با عراق شد، شعرهای بسیاری در مورد وطن که خشونت و جنگ آن را در برگرفت، سرود. وطنی که خاکش مورد تجاوز بیگانگان قرار گرفته بود و نا امنی و خشونت را برای مردم به ارمغان آورد. شعرهای وطنی این دوره شعرهایی انتقادی است که وضع موجود را مورد نقد قرار میِدادند.

شعر"شبِهای کارون” به خوبی نمایانگر وطن عزیزمان ایران، در دوره جنگ است:
شبِها که چون آوار تندر، نعره تیر
جانم شکافد هر زمان تا بانگ شبگیر
شبِها که وحشت می خروشد بر در و بام
شبِهای سرسام (مشیری، ۱۳۸۸ : ۸۴۴).
در شعر"شبِهای کارون"، لفظ شب، خود بیانگر همه تاریکیِِها و خفقانِها و آلودگیِهاست. شبِِهای زندان و شبِهای زنجیر. در این شعر پیامدهای جنگ را به خوبی تصویر کرده است. شبِهایی که آن قدر کشت و کشتار صورت میِگیرد که به جای آب در کارون، خون جریان میِیابد:
شبِها که در پهنای بی آرام کارون
دیگر نه آب است این
که لب پر میِزند خون !
شبِهایی که جنگ همه اقشار جامعه بی ِگناه و کوچک و بزرگ، پیر و جوان را در برمیِگیرد:
شبِهای غمناک
شبِها که خیل بی گناهان
چون برگ میِافتند بر خاک
همچنین شعرهای: آوایی از سنگر، هالهِی هول، از خون جوانان حرف میِزنم،از مجموعه «آه باران».
۴-۱-۴-۳٫ شعرهای اعتراضی – اجتماعی
نظر به اینِکه بعد از شعر دهه چهل، شعر اعتراض، اعتراض به وضع موجود است شعرهای اعتراضی – اجتماعی مشیری نیز بعد از این دهه شکل گرفته است و مردم و اجتماع برای شاعر تبدیل به یک دغدغه میِشود و غمِهای شاعر چون گذشته محدود به من فردی نیست بلکه شامل غمِهای مردم میِشود به طوری که زمزمهِهای این اعتراض ابتدا در «بهار را باور کن» شنیده میِشود و بعد در دیگر آثار مشیری به کمال میِرسد. هم چون:"شعرهای غبار آبی” ، “ستوه” ، “دیگر زمین تهی است"، “رقص ما".
برای نمونه در شعر “ستوه"، شاعر به صراحت نسبت به وضع موجود اعتراض میِکند. جامعهِای که حتی شاعر نمیِتواند اندیشه های خود را به راحتی بیان کند:
در کجای این فضای تنگ بی آواز
من کبوترهای شعرم را دهم پرواز؟
شاعر با ایجاد این پرسش و پاسخِهایی که در ادامه شعر میِآورد، جامعه و اجتماع آن روز را به تصویر میِکشد جامعهِای که شهرش نفس در سینه پنهان کرده است. مردابی که بر سطح راکد آن نشانهِاش از آزادگی نیست و همه اینِها، تصویر گر همان فضای تنگ هستند که جایی برای فضایی باز و بیان آزاد وجود ندارد:
شهر را گویی نفس در سینه پنهان است
شاخسار لحظهِها را برگی از برگی نمیِجنبد.
آسمان در چار دیوار ملال خویش زندانی است.
روی این مرداب، یک جنبنده پیدا نیست.
آفتاب از این همه دلمردگیِها روی گردان است.
**************
بال پرواز زمان بسته ست.
هر صدایی را زبان بسته ست.
زندگی سر در گریبان است!
… در کجای این فضای تنگ بی آواز
من کبوترهای شعرم را دهم پرواز ؟ (همان، ج۱: ۴۶۳).
با این تفاصیل، به این نکته پی میِبریم که مشیری علاوه بر وجهه رمانتیک، شاعری اجتماعی نیز بوده است که بخشی از اشتهار وی را تشکیل میِدهد بدین گونه که وی حدود پانصد شعر اجتماعی و سیاسی نوشته است که بیشتر آنها چاپ نشده و خود شاعر گفته «من آنچه را میِتوانستهِام گفتهِام نه آنچه را که میِخواستهِام» (شاکری یکتا،۲۹۵:۱۳۸۷).
همچنین مشیری در مصاحبِهِای به این مدعای اجتماعی بودنش گواهی میِدهد:
«برخلاف تصور همه کسانی که مرا شاعری عاشقانه سرا میِدانند، من یک شاعر اجتماعی هستم ولی به خاطر اشعار عاشقانهِام (مانند کوچه) همیشه مرا به عنوان شاعر اشعار عاشقانه معرفی کردهِاند، در صورتی که من اشعار اجتماعی بسیاری هم سرودهِام و در این اشعار تمامی جریانِهای سیاسی اجتماعی وجود داشته است» (دهباشی، ۱۳۷۸: ۵۱۴)
۴-۱-۴-۴٫ انسان گرایی مشیری:
محور اصلی در شعر مشیری انسان گرایی است که از بسامد بالایی نیز برخوردار است. وی انسان را از جایگاه انسان بودنش میِنگرد و قابل ستایش میِداند:
ایمان به انسان، شب چراغ راه من بود …
شبِهای بی پایان نخفتم
پیغام انسان را به انسان باز گفتم! (همان، ج۲: ۹۷۵ )
مشیری در شعر «انسان باشیم» انسان کامل و یا انسان مطلوب خویش را به زیباترین وجه با بهره گرفتن از عناصر طبیعت به شکل نمادین تصویر میِکند. انسانی که از همه فضایل پسندیده انسانی بر خوردار است. وی توجه بسیار بالایی به انسان دارد و غالبا انسان را مخاطب خود قرار میِدهد و انسان برایش بسیار مهم است تا جایی که برای سرنوشت بشر میِگرید. رویکرد وی به انسان در این شعر، چنین است که باید هم چون خورشید، مهر بورزد و هم چون موسیقی رویش و رشد را در دیگر انسانِها به طنین اندازد. مانند ابر، ایثار و فداکاری را پیشه کند و چون رود برای شاد کردن دلِهای دیگران، سختیِها را تحمل کند.
قسمتی از شعر «انسان باشیم» را برای نمونه ذکر میِکنیم:
دانه میِچید کبوتر،
به سرافشانی بید
لانه میِساخت پرستو،
به تماشا خورشید.
…
سرخوشانند، ستایشگر خورشید و زمین
همه مهر است و محبت، نه جدال است و نه کین.
اشک می جوشد در چشمهِی چشمم ناگاه

کلّیّات تحقیق
۱-۱٫ بیان مسأله
الف) تشریح ابعاد مسأله
بررسی و معرّفی زندگی محمّد عوفی، مهم‌ترین آثار و تأثیر عوفی بر نویسندگان بعد از خود، تحلیل و شناخت حکایت‌های اخلاقی، ساختار و عناصر آن‌ها، پیام‌ها و درون‌مایه‌های حکایت «جوامع‌الحکایات» و بازنویسی آن‌ها.
ب) پرسش اصلی
اصلی‌ترین موضوعات و درون‌مایه‌ها، پیام‌های اخلاقی و اجتماعی، فرهنگی که در جوامع‌الحکایات از بسامد بالاتری برخوردارند، چگونه است؟
ج) پرسش‌های ویژه
۱- کاربرد نوع ادب تعلیمی و موضوعات اخلاقی و دینی و فرهنگ جوامع‌الحکایات چگونه است؟
۲- مهم‌ترین درون‌مایه‌ها و پیام‌های جوامع‌الحکایات و لوامع‌الرّوایات چیست؟
۳- بسامد کلّی فضایل اخلاقی و رذایل اخلاقی در جوامع‌الحکایات چیست؟
۱-۲٫ اهداف تحقیق
الف) هدف کلّی
بررسی و معرّفی زندگی محمّد عوفی، مهم‌ترین آثار و تأثیر عوفی بر نویسندگان بعد از خود، تحلیل و شناخت حکایت‌های اخلاقی، ساختار و عناصر آن‌ها، پیام‌ها و درون‌مایه‌های حکایت «جوامع‌الحکایات» و بازنویسی آن‌ها.
ب) اهداف فرعی
۱- معرّفی نوع ادبی تعلیمی و موضوعات اخلاقی و دینی و فرهنگی جوامع‌الحکایات و لوامع‌الرّوایات.
۲- معرّفی مهم‌ترین درون‌مایه‌ها و پیام‌های کتاب جوامع‌الحکایات و لوامع‌الرّوایات.
۳- معرّفی آموزه‌های اخلاقی جوامع‌الحکایات که بسامد بالاتری را دارند، از قرن هفتم تاکنون.
ج) هدف کاربردی
آشنایی دوست‌داران ادب و فرهنگ ایرانی با شرح و تحلیل آموزه‌های اخلاقی در حکایات سدیدالدّین محمّد عوفی.
۱-۳٫ فرضیّه‌ها
۱- آموزه‌های دینی و اخلاقی در کتاب جوامع‌الحکایات از ویژگی بالایی برخوردار است.
۲- مهم‌ترین درون‌مایه و پیام جوامع‌الحکایات و لوامع‌الرّوایات، موضوعات دینی، اخلاقی و فرهنگی است.
۳- موضوعات دینی و اخلاقی در کتاب جوامع‌الحکایات از نوع ادبیّات تعلیمی است.
۱-۴٫ پیشینه‌ تحقیق
الف) گزیده‌ی سخن پارسی (جوامع‌الحکایات و لوامع‌الرّوایات)، دکتر جعفر شعار، ۱۳۸۲، تهران.
ب) تحلیل و بررسی قسم دوم (جوامع‌الحکایات) عوفی، بانو مصفّا، ۱۳۶۲، تهران.
ج) شرح و تحلیل داستان‌های «جوامع‌الحکایات»، قسم دوم، اعظم زارعیان، دانشگاه آزاد اسلامی یزد، ۱۳۸۸٫
۱-۵٫ اهمّیّت و جنبه‌ی نوآوری تحقیق
درباره‌ی زندگی آثار و ویژگی‌های نثر عوفی، تألیفات و تحقیقات مختصر و پراکنده‌ای صورت گرفته است، امّا درباره‌ی آموزه‌های دینی و اخلاقی و فرهنگی و بررسی بسامد آن‌ها، فعّالیّت تحقیقی کامل و مستقلّی پدید نیامده که نگارنده می‌کوشد با تجربه و تحلیل و بررسی حکایات جوامع‌الحکایات عوفی و با بهره گرفتن از پیشینه‌ تحقیق به اهداف یاد شده دست یابد.
۱-۶٫ روش کار
الف) نوع روش تحقیق
روش کلّی تحقیق، بنیادی - نظری، به شیوه‌های تاریخی و ادبی است.
ب) شیوه‌های جمع‌ آوری و توصیف و تحقیق
روش گردآوری اطّلاعات، به روش کتابخانه‌ای و با بهره گرفتن از یادداشت‌برداری، بانک اطّلاعات و شبکه‌های اینترنتی صورت گرفت و در نهایت با توجّه به یادداشت‌های مربوط به توصیف و تجزیه و تحلیل، طبقه‌بندی و مقایسه و ارزیابی، نتیجه‌گیری شد.
۱-۷٫ محدودیّت‌ها
به دلیل اینکه کار منسجم و کاملی در مورد کتاب جوامع‌الحکایات انجام نشده است، منابع خیلی کامل و دقیق در دست نبود.
فصل دوم
شرح احوال و آثار و افکار عوفی
۲-۱٫ نام و لقب عوفی
سدیدالدّین محمّد بن عوفی‌بخارایی، از اعقاب عبدالرّحمن‌بن‌عوف ـ از صحابه‌ی رسول‌اکرم (ص) ـ و حنفی‌مذهب است. لقب او به خلاف مشهور سدیدالدّین است، نه نورالدّین و همه‌ی معاصران هم، او را به همین عنوان یاد کرده‌اند.
جدّش، امام شرف‌الدّین ابوطاهر از علمای ماوراءالنّهر است که در جوامع‌الحکایات از او اسم برده و اشاره کرده است، که نزد وی درس می‌خوانده است. محلّ تولّدش بخاراست؛ در تاریخی مبهم و نامعلوم، که به حدس و تخمین بین سال‌های ۵۶۷ و ۵۷۲، زیرا در سال ۵۹۷ که از بخارا به امید یافتن منصب و مقام خارج می‌شود و به دربار سلطان جلال‌الدّین ابراهیم‌بن‌الحسین طمغاج‌خان سمرقندی (دوران حکومت او بین سال‌های ۵۷۴-۵۹۷ هجری قمری است) می‌رود و در مناظرات و مباحثات ادبی با دانشمند آن زمان، موسوم به امیر عمید بهاء‌الدّین شرکت می‌کند، باید مرد کامل و پخته‌ای باشد که به سنّ بیست‌وپنج، سی رسیده باشد.
دوره‌ی کودکی و نوجوانی‌اش را در بخارا به تحصیل علوم پرداخته و در خدمت امام برهان‌الاسلام تاج‌الدّین عمربن‌مسعود ـ از معاریف آل‌برهان که معاصر با قلج طمغاج ابراهیم و پسرش بود ـ فقه زمخشری خوانده و از محضر امام رکن‌الدّین مسعودبن‌محمّد امام‌زاده، از علمای ماوراءالنّهر که در سال ۶۱۷ در فتح بخارا به دست مغولان کشته شد، در مدرسه‌ای در فارجک، کسب دانش کرده است و این دانش‌آموزی را در خدمت شیخ مجدالدّین شرف‌ابن‌المؤیّد بغدادی و قطب‌الدّین سرخسی ـ کاتب لغات ازهری و کتابدار کتابخانه‌ی سر پل بازارچه ـ و شیخ‌الاسلام حارثی به کمال رسانده و اجازه‌ی روایت کسب کرده است. (بانو مصفّا، ۱۳۶۲: ۹-۱۱)
۲-۲٫ مسافرت‌های عوفی
سال ۵۹۷، عوفی برای سفرهای علمی از زادگاه خود خاج می‌شود. نخست به سمرقند رفته و توسّط دایی‌اش مجدالدّین عدنان‌سرختکی، که از اطبّای خاصّه‌ی سلطان قلج طمغاج‌خان ابراهیم است، به سلطان و پسرش معرّفی می‌شود و به مدد علم و اطّلاع فراوان، عهده‌دار سرپرستی دیوان انشاء او می‌شود. پس از ماوراءالنّهر، به خوارزم در سال ۶۹۹ سفر می‌کند. به شهر نور و سپس به خراسان و نیشابور می‌رود و تحت لوای سلطان علاءالدّین محمّد خوارزمشاه، به سوی پیشرفت و ترقّی گام برمی‌دارد. بعد از نیشابور به مقصد سجستان، او را در هرات می‌بینیم که از مصاحبت فخرالدّین الخطّاط‌الهروی و بدرالدّین نورالدّین الهروی بهره‌مند شده است. در مرکز حکمرانی سجستان، با جاسوس‌الافلاک فریدالدّین علی المنجّم‌السّجزی، که گوشه‌ی عزلت گزیده بود، دوستی می‌کند. بعد از سجستان، احتمالاً سیر و سفر او تمام می‌شود و در حالیکه مردی کامل و واعظ و شاعر دانشمند است، از طریق مرو و آموی به بخارا زادگاه خود برمی‌گردد. ظاهراً آشوب و بیقراری حاکم بر خطّه‌ی خراسان، او را متوجّه هندوستان می‌کند و برای تحصیل و زندگانی بهتر، به هند می‌رود. تحت حمایت وزیر قباجه عین‌الملک فخرالدّین حسین‌ابن‌شرف‌الملک رضی‌الدّین ابوبکر اشعری در سال ۶۱۷، به تألیف کتاب لباب‌الالباب و در سال ۶۲۰، شروع به ترجمه‌ی فرج بعد الشّده می‌کند. کتاب جوامع‌الحکایات را هم بنا به خواهش سلطان ناصرالدّین قباجه طرح‌ریزی می‌کند، ولی در ایّام دولت شمس‌الدّین ایلتتمش شکل می‌گیرد. (بانو مصفّا، ۱۳۶۲: ۱۲-۲۱)

۲-۳٫ اخلاق عوفی
عوفی، مردی دقیق و متّبع و معتقد و با ایمان و متّکی به اصول اخلاقی بوده است و در هر فرصتی که پیش می‌آمده، از ارشاد فروگذاری نمی‌کرده است.
یکی از دلایل مهاجرت عوفی به هندوستان، یافتن مقام و منصب در یکی از دستگاه‌های حکمرانی است. هنگامی که به سرزمین سند می‌رسد، به درگاه ملک ناصرالدّین قباجه و در صف ملازمین وی پناه می‌جوید. کتاب لباب‌الالباب که به نام وزیر ناصرالدّین عین‌الملک فخرالدّین حسین اشعری تألیف شده است و ترجمه‌ی فارسی فرج بعد الشّده، که به ناصرالدّین قباجه اهدا کرده، یادگار این دوره‌ی حمایت و عنایت است. عوفی جوامع‌الحکایات را به خواهش ناصرالدّین قباجه طرح‌ریزی کرده و در سال ۶۳۰ ه‍ . ق به دولت شمس‌الدّین ایلتتمش و به نام وزیر او ـ نظام‌الملک جنیدی ـ به پایان می‌برد. (همان: ۲۳)

رفتار صادرات محور

۵ تا ۸

دسترسی به منابع مالی

۹ تا ۱۲

شدت رقابت

۱۳ تا ۱۶

عملکرد محصول جدید صادراتی

۱۷ تا ۲۰

جمع

۲۰

۳-۷-۱ نحوه­ امتیازبندی پرسشنامه
برای رتبه ­بندی داده ­های این پژوهش از مقیاس رتبه­ای استفاده شده است. در این روش از پاسخ­گو خواسته ­شد که میزان موافقت یا مخالفت خود را با هر گویه، بر مبنای یک طیف مشخص نماید. از طریق این مقیاس می توان حساسیت، تعقل و باور پاسخ­دهنده را تعیین نمود. در این پرسشنامه از یک مقیاس۵ گزینه­ای استفاده شده است که ارزش عوامل مقیاسی برای این پرسشنامه از کاملاّ موافقم (۱) تا کاملاّ مخالفم (۵) امتداد خواهد یافت.

۳ ابزار پژوهش
مقصود این است که آیا ابزار اندازه‌گیری مورد نظر می‌تواند ویژگی و خصوصیتی که ابزار برای آن طراحی شده است را اندازه‌گیری کند یا خیر؟ به عبارت دیگر مفهوم روایی به این سوال پاسخ می‌دهد که ابزار اندازه‌گیری تا چه حد خصیصه مورد نظر را می‌سنجد. نظر کارشناسان و خبرگان می‌تواند کمک خوبی برای بهبود روایی ابزار اندازه‌گیری باشد. موضوع روایی از آن جهت اهمیت دارد که اندازه گیری‌های نامتناسب می‌تواند هر پژوهش علمی را بی ارزش سازد. دراین تحقیق برای افزایش روایی از نظرات اساتید متخصص در رشته مدیریت بازرگانی – بازاریابی و همچنین مدیران و کارشناسان در شرکت های صادراتی استان کرمانشاه استفاده شده است.

پایایی با این امر سر و کار دارد که ابزار اندازه‌گیری در شرایط یکسان تا چه اندازه نتایج یکسانی به دست می‌دهد. به عبارت دیگر، «همبستگی میان یک مجموعه از نمرات و مجموعه دیگری از نمرات در یک آزمون معادل که به صورت مستقل بر یک گروه آزمودنی به دست آمده است» چقدر است.به بیان دیگر اگر ابزار اندازه‌گیری را در یک فاصله زمانی کوتاه چندین بار به یک گروه واحدی از افراد بدهیم نتایج حاصل نزدیک به هم باشد. برای اندازه‌گیری پایایی شاخصی به نام ضریب پایایی استفاده می‌کنیم. دامنه ضریب پایایی از صفر تا ۱+ است. ضریب پایایی صفر معرف عدم پایایی و ضریب پایایی یک معرف پایایی کامل است. “پایایی کامل” واقعاً به ندرت دیده می‌شود و در صورت مشاهده قبل از هر چیز باید به نتایج شک کرد.برای محاسبه ضریب پایایی ابزار اندازه‌گیری، شیوه‌های مختلفی به کار برده می‌شود. در این پژوهش از روش آلفای کرونباخ برای بررسی پایایی پرسشنامه استفاده شده است که به شرح جدول زیر می باشد:
جدول ۳-۶ مقادیر آلفای کرونباخ به تفکیک هر یک از مؤلفه­ ها

عوامل

تعداد سؤالات

مقدار آلفای کرونباخ

رفتار کارآفرینانه

۴

۷۵۲/۰

رفتار صادرات محور

۴

۸۴۵/۰

دسترسی به منابع مالی

۴

۷۹۵/۰

عُجب در مستی ندارد هیچ فرقی با شراب من نمی‌دانم چرا بد نام شد تنها شراب
(همان:۱۰۱)
به‌کارگیری از ترفند استثناء منقطع در مصراع دوم، سبب دو بُعدی بودن کلام شده است. شاعر بدنامی را تنها به “شراب” نسبت می‌دهد که از جهتی متناقض (شراب بدنام) و از جهتی حقیقی (رسوایی به سبب می خوارگی) است.
جـز داغ سینـه گــل نکنـد در بهـار مـــا از جوی شعلــــه آب خـورد لالــــه زار مــا
(همان:۹۳)
آرایه استثناء منقطع در این بیت، سبب ایجاز کلام شده است و فیاض لاهیجی به طور خلاصه با زبان شاعرانه خویش می‌گوید در بهار تنها “داغ سینه"، گل می‌کند و شکوفا می‌شود.
جــز خـون دل و لخت جــگر بـار نـدارد این شیشه دردی که در آب و گل چشم است^۱۱
(همان:۱۱۳)
جنس مستثنی شده “خون دل” است که برای مخاطب غافلگیر کننده و شگفت‌انگیز است.

آرایه استثناء منقطع در مواردی از زیبایی برخوردار نیست. در بیت زیر، تفاوت جنس مستثنی شده زیاد نیست و شاعر می‌گوید در تجارت تنها ضرر و نقضان وجود دارد:
در تجارت عمل هیچ به جز نقصان نیست گر نــه سرمایــه آن از تو بـــود مستقــرض^۱۲
(همان:۴۰۰)
۳- ذم شبیه به مدح
این آرایه را تأکید الذَّم بِما یُشبِهُ المدح نیز می‌گویند و تعریف آن این است که «در اثنای مذمّت کسی، عبارتی بیاورند که شنونده پندارد ذکر محامد است و پس از آن مذمّت دیگر بگویند»(همایی،۳۰۶:۱۳۸۶). آرایه ذم شبیه به مدح، ترفندی است که ظاهراً ستایش است اما اندک تعمّقی در سخن معلوم می‌کند که گوینده قصد نکوهش دارد.
در اشعار فیاض لاهیجی، این آرایه ۲۹ مورد استفاده کرده است که معادل ۲۹/۶ درصد از کل روش غیرمنتظره بودن و غافلگیری است.
به آن رعنا بت آتش طبیعت کس نمی‌گوید که از چشم بدان پوشیده دارد لیک زشت رویی را
(فیاض لاهیجی،۸۱:۱۳۷۳)
در مصراع اول معشوق به سبب داشتن غرور، نکوهش شده است و در مصراع دوم با واژه لیک تصوّر می‌شود که از آن ستایشی خواهد شد، ولی ذمّی دیگر که زشتی صورت باشد بر آن افزوده شده است.
زیـن که تــــــو را بـه هیـــــچ نخرنـــــد چه عیان شــــد؟ تنهــــا کم بهایـــــی تو
(همان:۹۳)
شاعر در مصرع نخست خطاب به ممدوح می‌گوید که تو خریداری نداری و پس از آوردن ادات استثناء، انتظار می‌رود که ممدوح را مدح کند اما باز هم به نداشتن ارزش و کم قیمتی او اشاره می‌کند.
بی وفا و بد و بیدادگــــرت ساخته‌انــــــد بد بــودی ولیکن بدتـــــرت ساخته‌انــــــد
(همان:۱۸۳)
فیاض لاهیجی با آوردن صفاتی، ابتدا به نکوهش معشوق می‌پردازد و پس از ادات استثناء، صفت نکوهیده دیگری برای محبوب می‌آورد که سبب غافلگیری خواننده شده است.
نگاه سرکشش را التفاتی با اسیران است ولیکن عصیان‌گری لازم بود، شوکت پناهان را^۱۳
(همان:۹۰)
مصراع اول این شعر، به نظر می‌رسد که در نکوهش ممدوح باشد و بعد از آن با آوردن واژه لیکن، برای خواننده انتظار برشمردن و شنیدن ستایشی به وجود می‌آید اما برخلاف انتظار و منطق زبانی، عیب دیگری برای ممدوح بیان می‌شود و آن عصیان‌گری اوست.
۴- مدح شبیه به ذم
این آرایه که آن را تأکید المدح بما یُشبهُ الذّم نیز نامیده‌اند، بدین سان است که «در اثنای مدح کلمه‌ای از قبیل حروف استثناء (لیکن، ولی، اما، جز، إلا، مگر …) بیاورند، چنان‌که شنونده پندارد که مقصود مذمت ممدوح است، ولیکن در دنباله‌اش صفت پسندیده دیگری را ذکر کنند»(همایی،۳۰۴:۱۳۸۶).
آرایه مدح شبیه به ذم در دیوان فیاض لاهیجی ۲۱ (معادل ۵۵/۴%) مورد استفاده شده است.
می‌فزاید عشق من هر دم چو حسن کاملت لیک کم نشود صبرم، هر روز چون جود از کفت
(فیاض لاهیجی،۱۲۳:۱۳۷۳)
در این بیت فیاض، نخست به زیبایی معشوق اشاره می‌کند و در مورد بخشندگی او سخن می‌گوید که خواننده با اندک تعمّق در می‌یابد که شاعر، مدح معشوق را می‌کند.
آن که من دارم ندارد مثل او دیگر کسـی تنهـا با‌وفا کســی، عالم کســی، عادل کســی
(همان:۳۲۷)
آرایه مدح شبیه به ذم، سبب زیبایی شعر شده است. مصراع اول در مورد یگانگی ممدوح می‌گوید و در مصراع دوم، به صفات وفاداری، دانایی و عدالت او اشاره می‌کند.
ای آنکــه به چهره کمتــر از باغ نــه‌ای نـــــازک دلــی تنهـــا لالــــه راغ نــــه‌ای
(همان۵۸۶)
فیاض لاهیجی زیبایی محبوب را مدح می‌کند و می‌گوید که فقط گل لاله نیستی، بلکه بالاتر از همه زیبایی‌ها هستی و بر خلاف انتظار خواننده، به دنبال واژه نازک‌دلی، مدح دیگری برای معشوق می‌آورد.
ای راحــــت جان غصّه پرورد بیــــا مردیـــم ز دوری تو، لیــــک هــــم‌‌درد بیا^۱۴
(همان:۵۷۰)
شاعر با توسّل به آرایه مدح شبیه به ذم، ممدوح خویش را مایه راحتی جان، همدم و هم‌درد می‌داند.
۵- استتباع
استتباع، از جمله آرایه‌های زیبایی آفرین معنوی است که در اصطلاح دانش بدیع آن است که «مدحی یا ذّمی، متضمّن مدح یا ذمّ دیگری باشد. بدیع نویسان، آرایه استتباع نوع اول را مدح موجّه و نوع دوم را ذمّ موجّه می‌خوانند»(فشارکی،۱۴۰:۱۳۷۹).
در اشعار فیاض لاهیجی، آرایه استتباع ۵۳ مورد آمده که از این میزان مدح موجّه ۳۲ و ذم موجّه ۲۱ بار استفاده شده است و در مجموع ۴۹/۱۱ درصد را شامل می‌شود.